Ρετρό παιχνίδια και η αναβίωση του 3D
Τα ρετρό παιχνίδια κυριαρχούν στη σκηνή των indie εδώ και καιρό, αλλά μια κατηγορία που κερδίζει όλο και περισσότερη προσοχή τα τελευταία χρόνια είναι τα σύγχρονα έργα που προσπαθούν να αναπαραστήσουν τα πρωτόγονα 3D παιχνίδια της πέμπτης γενιάς κονσολών. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερα ελκυστικό στην τραχύτητα των κυκλοφοριών από αυτήν την κρίσιμη μεταβατική περίοδο της βιομηχανίας, και λίγα παιχνίδια το αναδεικνύουν καλύτερα από το Labyrinth Of The Demon King του Νεοζηλανδού προγραμματιστή J. R. Hudepohl. Ένας σκοτεινός και ανησυχητικός dungeon crawler, αυτή η νέα κυκλοφορία προσφέρει έναν ισχυρό συνδυασμό δυσκολίας, δράσης, τρόμου και μυστικισμού.
Το Labyrinth of the Demon King διαδραματίζεται στην “Εποχή του Ντάρμα”, μια περίοδο εμπνευσμένη από τη φεουδαρχική Ιαπωνία, όπου ο πόλεμος και η πείνα έχουν καταστρέψει τη γη και οι δαίμονες βασανίζουν την ανθρωπότητα. Παίζετε ως ένας ταπεινός ασιγκάρου στρατιώτης που έχει αναλάβει να σκοτώσει τον τίτλο άρχοντα μετά από μια καταστροφική μάχη όπου ο Δαίμονας Βασιλιάς σκότωσε τον στρατό και τον άρχοντά σας σε μια ενέδρα, αφήνοντάς σας ως τον μόνο επιζώντα. Πέρα από αυτήν τη βασική πλοκή, δεν υπάρχει πολύς άλλος λόγος να μιλήσουμε, αλλά ο λαβύρινθος είναι γεμάτος από τρομακτικές και αμφίβολες φιγούρες των οποίων τη βοήθεια θα χρειαστείτε για να προχωρήσετε πιο βαθιά.
Μηχανισμοί παιχνιδιού και δυσκολία
Η εμπειρία παιχνιδιού θυμίζει μια ελαφρώς πιο σύγχρονη εκδοχή του cult classic King’s Field της FromSoft, και το εννοούμε ελαφρώς—το Labyrinth of the Demon King είναι το είδος του παιχνιδιού που σας ρίχνει μέσα και περιμένει να καταλάβετε τα πάντα με ελάχιστη καθοδήγηση αφού σας διδάξει τα βασικά.
Ο κύριος μηχανισμός παιχνιδιού επικεντρώνεται στο να περιπλανιέστε σε διάφορους θεματικούς και αλληλένδετους δακτυλίους, λύνοντας γρίφους, χτυπώντας εχθρούς και ανακαλύπτοντας μυστικά στην πορεία. Είναι αργό, σκληρό και αδυσώπητο, και αν κάνετε ένα μεγάλο λάθος, θα επιστρέψετε κατευθείαν στο τελευταίο ιερό όπου προσευχηθήκατε για να το ξανακάνετε με τους φρέσκους (και τυχαίους) εχθρούς.
Όταν συναντήσετε έναν εχθρό, η μάχη εκτυλίσσεται σε ένα πολύ μετρημένο και απλό σύστημα μάχης που επικεντρώνεται στο σώμα και τονίζει τη σημασία του συγχρονισμού και της διαχείρισης αντοχής. Δεν είναι ακριβώς μάχη τύπου ‘Soulslike’, αλλά έχει πολλή από αυτήν την ενέργεια καθώς αποφασίζετε προσεκτικά αν θα επιτεθείτε σφοδρά ή θα κρατηθείτε πίσω. Οι περισσότεροι εχθροί μπορούν να σας σκοτώσουν με λίγες μόνο χτυπήματα, οπότε η εκμάθηση του πώς να αποκρούετε και να παραλύετε για να σπάσετε τις άμυνες είναι απολύτως κρίσιμη, και ακόμα και τότε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υποστείτε ζημιά ακόμα και αν τα πάτε καλά στη μάχη.
Δυσκολίες και σχεδίαση
Αν και εκτιμήσαμε τη βαρύτητα και τη δυσκολία της μάχης, φαίνεται ότι η μπάρα αντοχής περιορίζει λίγο υπερβολικά τη μάχη. Μπορείτε να επεκτείνετε μόνιμα την αντοχή μέσω περιορισμένων αντικειμένων που βρίσκετε κατά την εξερεύνηση, αλλά ακόμα και μια μάχη με έναν σχετικά χαμηλού επιπέδου εχθρό θα αφήσει τον ήρωά σας εντελώς εξαντλημένο καθώς στηρίζεται σε έναν κοντινό τοίχο για να πάρει ανάσα. Αν σας επιτεθούν περισσότεροι από ένας εχθροί, η μόνη βιώσιμη επιλογή είναι να τρέξετε μακριά και να ελπίζετε ότι μπορείτε να αποσπάσετε την προσοχή μόνο ενός από αυτούς, καθώς η μπάρα αντοχής χρειάζεται πολύ χρόνο για να γεμίσει.
Ορισμένοι μπορεί να απολαμβάνουν αυτή τη δέσμευση σε έναν αδιάλλακτο παλιό σχεδιασμό, αλλά αυτό είναι ένα στοιχείο που πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να είναι λίγο πιο επιεικές χωρίς να αφαιρέσει τίποτα από την ένταση των συναντήσεων.
Ανεξάρτητα από τη μάχη, αυτή η εμπειρία δεν είναι για τους αδύναμους, καθώς πολύς χρόνος θα περάσει βρίζοντας καθώς προσπαθείτε άλλη μια κλειδωμένη ή κολλημένη πόρτα, αναρωτώμενοι πώς μπορεί αυτό το κρυπτικό αντικείμενο-κλειδί να είναι μέρος της προόδου, και προσπαθώντας να μην χαθείτε καθώς περιπλανιέστε σε έναν ακόμη όροφο για τον οποίο δεν έχετε βρει τον χάρτη. Είναι σαφώς σχεδιασμένο να είναι αποπροσανατολιστικό, αγχωτικό και μυστηριώδες, και το πετυχαίνει με έναν τρόπο που φαίνεται δίκαιος.
Η αίσθηση της ανακάλυψης
Όταν τελικά βρείτε τη λύση σε εκείνον τον γρίφο που σας είχε μπλέξει, ή βρεθείτε να κλέβετε σε μια κρυφή αίθουσα που δεν εμφανίζεται στον χάρτη σας, υπάρχει μια συναρπαστική αίσθηση ντοπαμίνης καθώς νιώθετε ότι ίσως αρχίζετε να το καταλαβαίνετε. Στη συνέχεια, σας ρίχνει μια άλλη ανατροπή με έναν νέο τύπο εχθρού ή έναν ακόμη στριμμένο και μη χαρτογραφημένο όροφο που σας κάνει να ορκίζεστε ότι δεν κάνετε κύκλους.
Αν σας αρέσει να χάνεστε στα παιχνίδια σας, τότε το Labyrinth of the Demon King είναι σίγουρα για εσάς—η απλή του εμφάνιση κρύβει έναν εξαιρετικά πολύπλοκο λαβύρινθο που θα σας πάρει πολύ χρόνο να λύσετε αν προσπαθήσετε να το κάνετε χωρίς βοήθεια.
Οπτική και ηχητική σχεδίαση
Όσον αφορά τα οπτικά του, το Labyrinth of the Demon King εστιάζει σθεναρά στην αισθητική του lo-fi PSX, την οποία εκτελεί άριστα. Ο σκληρός, σκοτεινός σχεδιασμός του λαβυρίνθου προσφέρει μια εξαιρετικά καταθλιπτική ατμόσφαιρα, και αυτό τονίζεται τέλεια από την εσκεμμένη τραχύτητα.
Μεταξύ της αναλογίας 4:3, της απλής διεπαφής χρήστη, των κινούμενων FMV οθονών φόρτωσης και των έντονων εφέ dithering, υπάρχει μια αισθητή αίσθηση ανησυχίας που διατρέχει αυτήν την εμπειρία καθώς προχωράτε στους διαδρόμους και αμφισβητείτε κάθε κίνηση στην άκρη της όρασής σας.
Ηχητική σχεδίαση και ατμόσφαιρα
Συμπληρώνοντας τέλεια αυτό είναι η ηχητική σχεδίαση, η οποία σας κρατά σε εγρήγορση με όλα τα περιβαλλοντικά και ατμοσφαιρικά εφέ της. Δεν είναι ποτέ εντελώς σαφές αν τα βήματα που ακούτε ανήκουν σε εσάς ή σε έναν αόρατο εχθρό που βρίσκεται εκτός πλαισίου, και διάφοροι αφύσικοι ήχοι διαπερνούν περιστασιακά τη σιωπή για να σας υπενθυμίσουν ότι δεν είστε μόνοι καθώς περπατάτε σε έναν ακόμη αιματηρό διάδρομο.
Αναγνωρίζεται ότι δεν υπάρχει πολύ μουσική εδώ εκτός από τις διάφορες χορδές και καμπάνες που είναι υφασμένες μαζί με τα ηχητικά εφέ, αλλά αυτό ενισχύει την εμπειρία δίνοντας στους διαδρόμους του λαβυρίνθου μια επιπλέον αίσθηση ρεαλισμού.
[ Πηγή: NintendoLife ]