Αν και επιβεβαίωσε τις υποψίες μου, η αποκάλυψη ότι το Donkey Kong Bananza προέρχεται από την ομάδα πίσω από το Super Mario Odyssey μου προκάλεσε μια μικρή ανησυχία. Ξέρουμε ότι το τμήμα της Nintendo EPD είναι γεμάτο ταλέντο, αλλά πώς θα μπορούσα να αφεθώ πλήρως σε μια νέα 3D περιπέτεια, όταν η αξέχαστη σκηνή ‘Jump Up Superstar’ τριγυρνάει ακόμα στο μυαλό μου;
Αυτή ήταν η κυρίαρχη σκέψη μου καθώς προχωρούσα στο πρώτο επίπεδο του Bananza. Όλα ήταν εξαιρετικά, αλλά δεν μπορούσα να διώξω το αίσθημα ότι είχα ξαναδεί αυτές τις κινήσεις και το κυνήγι για λαμπερά αντικείμενα, αν και αυτή τη φορά με περισσότερο ξύλο.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Και τότε συνέβη το απρόσμενο. Αντί να ακολουθήσω την προτεινόμενη διαδρομή, ξερίζωσα ένα κομμάτι γης, έλυσα έναν γρίφο με τρόπο που δεν περίμενα να δουλέψει και γέλασα βλέποντας τον DK να αντιδρά αστεία στο έπαθλο. Εξωτερικά, το Donkey Kong Bananza έχει εμφανείς επιρροές από το Odyssey, και οι συγκρίσεις είναι προφανείς από την αρχή. Όμως, όταν εμβάθυνα, κατάλαβα ότι οι δημιουργοί στοχεύουν σε κάτι πιο χαοτικό, πιο καταστροφικό και — τολμώ να πω — σε στιγμές, πιο διασκεδαστικό. Ειλικρινά, είναι το πιο απολαυστικό platformer που έχω παίξει εδώ και χρόνια.
DK ιστορίες: απλές αλλά διασκεδαστικές
Συνήθως, τα σενάρια του DK δεν ξεφεύγουν από το ‘Μεγάλος πίθηκος χάνει τη συλλογή με μπανάνες’, και το Bananza δεν απομακρύνεται πολύ από αυτό. Καθώς ψάχνει για Banandium Gems (είναι πέτρες; είναι φρούτα; ακόμα δεν ξέρω) στο Ingot Isle, ο DK χάνει τη συλλογή του και βρίσκεται στα έγκατα της γης από τη Void Company, μια εταιρεία εξόρυξης που θέλει να φτάσει στον πυρήνα του πλανήτη για να πραγματοποιήσει την πιο βαθιά της επιθυμία.
Δεν έχει και πολύ λογική, αλλά ούτε και ένα καπέλο με μάτια είχε, οπότε μείνετε μαζί μου. Θέλοντας να προλάβει το κακό τρίο και να πάρει πίσω τις μπανάνες του, ο DK συναντά την Pauline — γνωστή και ως OddRock — που γίνεται συνοδός του και γρήγορα μαθαίνει ότι μπορεί να τον βοηθήσει με τη μαγεία του… τραγουδιού.
Το δίδυμο ταξιδεύει μέσα από υπόγειους κόσμους, ή Layers, κυνηγώντας τη Void Co., μαζεύοντας Banandium Gems, βοηθώντας τους ντόπιους και αποκτώντας Bananza Μεταμορφώσεις από γιγάντιους Elders, με στόχο να φτάσουν πρώτοι στον πυρήνα.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Η ιστορία είναι απλή και κάπως τρελή, αλλά δίνει γερό υπόβαθρο στο gameplay, που είναι και το σημαντικότερο.
Νέοι μηχανισμοί: γροθιές και καταστροφή
Όπως το Odyssey είχε το καπέλο, το Bananza φέρνει έναν νέο μηχανισμό: τις γροθιές του DK. Με τα χέρια του, ο DK μπορεί να γρονθοκοπήσει, να σκάψει και να πετάξει σχεδόν τα πάντα, χάρη στην voxel τεχνολογία της Nintendo — ίσως τη θυμάστε από το σκάψιμο τυριού στο Luncheon Kingdom του Odyssey. Το Bananza σε βάζει αμέσως στο κλίμα, με τα πρώτα τούνελ του Ingot Isle να λειτουργούν ως επίδειξη του τι μπορείς να καταστρέψεις. Και το εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Συνδεδεμένο)
Στην αρχή, ξόδεψα ώρες απλώς καταστρέφοντας τα πάντα. Δεν ακολουθούσα το σημάδι της αποστολής, γιατί σκεφτόμουν μήπως υπάρχει κάτι κάτω από τα πόδια μου. Η υπόσχεση της Nintendo ότι σχεδόν όλα καταστρέφονται ισχύει (ως επί το πλείστον), και είναι απολαυστικό να ισοπεδώνεις ένα βράχο απλώς για τη χαρά του πράγματος, αλλά αν κάνεις μόνο αυτό, χάνει γρήγορα τη γοητεία του.
Και νομίζω ότι η Nintendo το γνωρίζει. Χαλάρωσα το ‘Punch’, άφησα τις γροθιές του DK και άρχισα να βλέπω το Bananza αλλιώς. Ναι, όλα μπορούν να σπάσουν, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνεις. Κάθε layer είναι σχεδιασμένο για εξερεύνηση, όχι για καταστροφή, και σύντομα κατάλαβα ότι το πραγματικό ενδιαφέρον βρίσκεται στη δημιουργικότητα στην επιφάνεια.
Platforming: απλότητα και ροή
Όταν αφήνεις το σκάψιμο στην άκρη, το DKB είναι καθαρό platforming. Ο DK έχει ένα απλό αλλά απολαυστικό σετ κινήσεων: τρεις κατευθυντικές γροθιές, άλμα, κύλισμα και χτύπημα με το χέρι. Μπορεί επίσης να σκαρφαλώσει σχεδόν σε κάθετα σημεία. Μπορεί να ακούγεται λιτό, αλλά η απλότητα αυτή είναι το δυνατό του σημείο.Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Μπορείς να κυλήσεις, να πηδήξεις, να ξανακυλήσεις, να ξεριζώσεις ένα κομμάτι γης και να σερφάρεις πάνω του, μετά να το πετάξεις για διπλό άλμα, όλα χωρίς να σταματήσεις. Υπάρχει fast travel, αλλά προτίμησα να εξερευνώ με τα πόδια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το σκάψιμο και οι γροθιές δεν έχουν ρόλο — είναι ο βασικός μηχανισμός — αλλά αν φοβόσουν ότι το Bananza θα ήταν μόνο καταστροφή, μπορείς να ησυχάσεις: είναι το ακριβώς αντίθετο.
Κάθε layer, νέα ιδέα
Κάθε layer φέρνει μια νέα ιδέα για το πώς ο DK θα χρησιμοποιήσει το περιβάλλον. Είτε κάνεις σερφ σε λάσπη στο Hilltop Layer, είτε δημιουργείς μονοπάτια στο Forest Layer, είτε τραβάς Liftoff Ore στο Resort Layer, κάθε επίπεδο δείχνει έναν διαφορετικό τρόπο μετακίνησης, χωρίς να γίνεται κουραστικό.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Συνδεδεμένο)
Όλες αυτές οι εισαγωγές έχουν λόγο ύπαρξης. Το δεύτερο μέρος του παιχνιδιού δείχνει τη Nintendo να ανεβάζει τη δημιουργικότητα, χρησιμοποιώντας όσα έμαθες για να παρουσιάσει ακόμα πιο τρελές ιδέες. Μέρος της χαράς είναι να ανακαλύπτεις μόνος σου πώς λειτουργούν, αλλά να είσαι σίγουρος ότι στο τέλος, οι Bananza Μεταμορφώσεις θα σου φαίνονται συνηθισμένες μπροστά σε όσα ακολουθούν.
Bananza Μεταμορφώσεις: παράξενες αλλά διασκεδαστικές
Πέρασαν 1.000 λέξεις πριν αναφερθώ στις Bananza μορφές του DK! Δεν συνήθισα ποτέ να βλέπω τον Donkey Kong ενωμένο με στρουθοκάμηλο ή ζέβρα, αλλά οι δημιουργοί έπρεπε να ενσωματώσουν τη λογική των Power-Ups του Mario, και ο χρονικός περιορισμός κάθε μεταμόρφωσης σήμαινε ότι δεν τις έβλεπα για πολύ.
Kong Bananza είναι ο δυνατός χαρακτήρας που μπορεί να σπάσει σχεδόν τα πάντα. Zebra Bananza δίνει ταχύτητα, και Ostrich Bananza επιτρέπει στιγμιαία πτήση όταν βλέπεις κάτι λαμπερό μακριά.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Στην αρχή, κάθε μορφή φαινόταν υπερβολικά δυνατή, ειδικά στις πρώτες μάχες με bosses, που τελειώνουν σε δευτερόλεπτα αν έχεις το σωστό power-up. Ευτυχώς, αργότερα το παιχνίδι ισορροπεί και στο post-game (που έχει πολύ περιεχόμενο), οι μεταμορφώσεις γίνονται κομμάτι του παζλ και όχι απλώς υπερδυνάμεις για εύκολη νίκη. Μάλιστα, η δυσκολία κάποιων προκλήσεων, ειδικά στα bosses, με έκανε να νοσταλγώ την αρχική ευκολία.
Επιπλέον, ταιριάζουν παράξενα στον κόσμο του Bananza. Όπως και στο Odyssey, κάθε layer μέχρι τον πυρήνα του πλανήτη έχει τη δική του τρέλα. Υπάρχουν ζέβρες που λατρεύουν το παγωτό και μιλούν σαν φοιτητές, βράχοι ‘Fractone’ με μάτια που θυμίζουν Rare, υπόγειοι χέλια που σε φτύνουν ανάμεσα στα layers σαν γλοιώδης μετρό. Και ο DK αντιδρά με απίθανες εκφράσεις: τρέμει στο κρύο, ιδρώνει στη ζέστη, και αξίζει να προσέξεις πώς αλλάζει η σχέση του με την Pauline. Όχι, δεν κλαις εσύ, το idle animation σε συγκίνησε.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Εξερεύνηση και ανταμοιβές
Κάθε layer είναι απόλαυση στην εξερεύνηση, και αυτό είναι σημαντικό, γιατί είναι γεμάτα με δραστηριότητες. Τα Power Moons του Odyssey αντικαθίστανται από Banandium Gems που βρίσκεις σε αποστολές ή εξερευνώντας. Battle και Challenge Ruins εμφανίζονται παντού, θυμίζοντας Shrines του BOTW, και μερικές φορές αναφέρονται κλασικά DK στοιχεία όπως Mine Cart Madness ή Bramble Blast με εξαιρετικό τρόπο.
Μουσική: ξεχωριστή εμπειρία
Η μουσική του Bananza είναι υπέροχη. Τα ατμοσφαιρικά κομμάτια είναι ένα πράγμα, αλλά τα τραγούδια της Pauline είναι από τα πιο κολλητικά που έχω ακούσει σε παιχνίδι εδώ και καιρό, και θα τα ακούς κάθε φορά που μεταμορφώνεσαι (μπορείς να τα απενεργοποιήσεις αν δεν σου αρέσουν). Επίσης, υπάρχουν πολλές μουσικές αναφορές, οπότε φρόντισε να έχεις φρεσκάρει τις γνώσεις σου στην Country μουσική — και δεν εννοούμε Dolly Parton — πριν ξεκινήσεις.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Συνδεδεμένο)
Συλλεκτικά και προαιρετικό περιεχόμενο
Τα Gems έχουν πρακτικό ρόλο — μαζεύεις πέντε για να πάρεις Skill Point, που χρησιμοποιείς για να αναβαθμίσεις τα στατιστικά του DK, τις Bananza Μεταμορφώσεις ή να αποκτήσεις επιπλέον ικανότητες — αλλά στην ουσία σε ενθαρρύνουν να εξερευνήσεις. Η Nintendo έχει δημιουργήσει πανέμορφους κόσμους, και θα ήταν κρίμα να κάνεις μόνο σκάψιμο. Τα collectibles με έκαναν να ψάξω κάθε γωνιά και να μιλήσω σε κάθε NPC, χωρίς να είναι υποχρεωτικό για όσους θέλουν να προχωρήσουν γρήγορα στην κύρια αποστολή. Δεν υπάρχει ‘Μάζεψε Χ μπανάνες για να προχωρήσεις’.
Μάζεψα περίπου 600 gems σε περίπου 35 ώρες παιχνιδιού (θα ήταν λιγότερες αν δεν κυνηγούσα τα collectibles), και ξέρω ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερα. Χώρια τα Fossils, Smashin’ Stats και Outfits, που με καλούν για το 100% completion.
Υπάρχει και το προαιρετικό DK Artist mode, που μου έφαγε περισσότερο χρόνο απ’ όσο περίμενα προσπαθώντας να φτιάξω ένα καπέλο Waluigi για τον DK. Τα εργαλεία είναι πιο βαθιά απ’ όσο φανταζόμουν, και είναι ωραίο να βλέπεις το Mouse Mode, αν και δεν προσθέτει πολλά στην εμπειρία πέρα από το τι θα φτιάξουν οι παίκτες με το μοντέλο μπανάνας. Παρ’ όλα αυτά, είναι μια ευχάριστη προσθήκη.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Συνεργατικό παιχνίδι και προσβασιμότητα
Έπαιξα κυρίως μόνος, αλλά μπορείς να φέρεις και φίλο για να γίνει το collectathon πιο εύκολο. Το co-op θυμίζει περισσότερο Mario Odyssey παρά 3D World. Ο δεύτερος παίκτης μένει κοντά στον DK ως Pauline, βοηθώντας σε επιθέσεις και συλλογή αντικειμένων.
Είναι ευχάριστο με δύο ενήλικες — αν και το να ελέγχουν και οι δύο την κάμερα ίσως είναι λάθος — αλλά φαίνεται σχεδιασμένο για γονιό-παιδί, ώστε ο λιγότερο έμπειρος να συμμετέχει χωρίς να ανησυχεί για το platforming και το ξύλο. Μπορείς να το δοκιμάσεις και μεταξύ Switch 2 και Switch 1 μέσω GameShare, αν και δεν το δοκίμασα. Υπάρχει και Assist Mode από το μενού, που αυξάνει το health του DK και δείχνει κατεύθυνση. Επίσης, υπάρχουν επιλογές για remapping κουμπιών, γλώσσα διαλόγων της Pauline (το κείμενο αλλάζει μόνο από το σύστημα), και υπότιτλοι.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Τεχνική απόδοση και γραφικά
Το Donkey Kong Bananza δείχνει τις δυνατότητες του Switch 2, τρέχοντας σταθερά στα 60fps τις περισσότερες φορές, με εντυπωσιακά τοπία και 3D ήχο — μπορείς να ακούσεις το γραμμόφωνο ενός ασφαλούς Getaway και να ξέρεις πού να πας. Η καταστροφή που αφήνει ο DK είναι μόνιμη (μέχρι να φύγεις από το layer ή να κάνεις reset), και αν και τα περιβάλλοντα δεν ακολουθούν πάντα τη φυσική (μπορείς να σπάσεις τη βάση ενός δέντρου και ο κορμός να μένει όρθιος), υπάρχουν στιγμές με εκατοντάδες αντικείμενα με δική τους φυσική, δείχνοντας τι μπορεί να κάνει η νέα κονσόλα.
Είναι εντυπωσιακό, αλλά υπάρχουν και προβλήματα. Σε έντονες σκηνές σκαψίματος, η κάμερα δυσκολεύεται να δείξει τον DK χωρίς να αποκαλύψει τα υπόγεια. Οι μακρινές υφές χάνουν λεπτομέρεια και εμφανίζεται pop-in όταν πλησιάζεις. Σε προχωρημένα layers, όπου δημιουργούνται και καταστρέφονται μονοπάτια ταυτόχρονα, το frame rate πέφτει αισθητά πριν επανέλθει.
Παρόλα αυτά, δεν χάλασε την εμπειρία μου. Είναι ένα φιλόδοξο παιχνίδι όπου μπορείς να πας όπου θες, να δημιουργήσεις ή να καταστρέψεις διαδρομές, και να ξέρεις ότι η ζημιά θα είναι εκεί όταν επιστρέψεις.
Αποτυπώθηκε στο Nintendo Switch 2 (Χειροκίνητο/Αποσυνδεδεμένο)
Συμπέρασμα: αξίζει όσο το Odyssey;
Μπορώ να πω ότι το Donkey Kong Bananza είναι καλύτερο από το Super Mario Odyssey; Όχι, δεν μπορώ. Και ειλικρινά, τι είναι; Αλλά αν λάτρεψες την περιπέτεια του Jumpman, θα βρεις άφθονη χαρά σε αυτή την υπόγεια κατάβαση.
[ Πηγή: NintendoLife ]