Ασυνήθιστο τρόμου με επίκαιρη ιστορία
Κάτω από την επιφάνεια, το No, I’m not a Human κρύβει μια ιστορία που αγγίζει την εποχή μας. Πρόκειται για ένα ανεξάρτητο διαμάντι που ίσως να είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια φέτος. Μπαίνοντας στο No, I’m not a Human, περίμενα μια περίεργη εμπειρία τρόμου όπου προσπαθείς να εντοπίσεις τέρατα μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους, κάτι που ισχύει – για λίγο. Σταδιακά, όμως, το παιχνίδι αλλάζει πρόσωπο και, όταν όλα τελειώνουν μετά από αρκετές ώρες μέσα σε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα απελπισίας και αίματος, βρέθηκα πραγματικά σοκαρισμένος.
Εντυπωσιακή αρχή και ατμόσφαιρα
Από τα πρώτα λεπτά του No, I’m not a Human γίνεται φανερό ότι η Trioskaz έχει απόλυτο έλεγχο του οράματός της. Μια απαλή κιθάρα συνοδεύει μια σειρά φωτογραφιών με ηλιοβασιλέματα, παιδικές χαρές, γάτες που κοιμούνται και ήρεμους κόλπους, ενώ μια πνιχτή φωνή στο τηλέφωνο μιλά μελαγχολικά για την επιστροφή στο σπίτι. Η αρχή είναι διακριτική και απρόσμενα θλιμμένη, αλλά η διάθεση αλλάζει γρήγορα.
Η απομόνωση του διαδρόμου
Βρίσκεσαι σε έναν λιτά διακοσμημένο διάδρομο, με τοίχους καλυμμένους από πράσινα, ζαλιστικά μοτίβα. Μια χαρούμενη μελωδία παίζει επίμονα, αλλά παραμορφώνεται με τρόπο που προκαλεί ανησυχία. Ξαφνικά, κάποιος χτυπά την πόρτα· κοιτάζεις από το ματάκι και βλέπεις ένα σκυθρωπό πρόσωπο – ένας ανήσυχος γείτονας σε προειδοποιεί για έναν θανατηφόρο καύσωνα, επικίνδυνους Επισκέπτες με ανθρώπινα πρόσωπα που εισβάλλουν σε σπίτια, και σου δίνει αυστηρή εντολή να μείνεις μέσα. Έπειτα, έρχεται η ώρα για ύπνο.
Περιορισμένος χώρος, έντονη ένταση
Ίσως να θυμίζει λίγο το PT, καθώς ο διάδρομος σε σχήμα L είναι όλος ο κόσμος σου. Υπάρχουν μερικά λιτά δωμάτια στα πλάγια, αλλά αυτός ο ζοφερός διάδρομος – το μοναδικό 3D περιβάλλον που μπορείς να εξερευνήσεις – είναι σχεδόν ό,τι γνωρίζεις. Σε αντίθεση με το PT, όπου η επανάληψη δίνει μια αίσθηση προόδου, εδώ μένεις κολλημένος – κυριολεκτικά και θεματικά – σε αυτό το στάσιμο μέρος. Οι περιορισμένες επαφές με τον έξω κόσμο – ματιές από ματάκια, κλειστά παράθυρα, τηλεοπτικές εκπομπές και πνιχτές τηλεφωνικές συνομιλίες – εντείνουν το αίσθημα ασφυκτικής απομόνωσης.
Επαναλαμβανόμενος κύκλος και επιλογές
Η καθημερινότητα αποκτά έναν ρυθμό:
- Κοιμάσαι τη μέρα, καθώς ο ήλιος καίει τα πάντα
- Ξυπνάς το σούρουπο, πάντα με ένα νέο χτύπημα στην πόρτα
- Κάθε βράδυ, διάφοροι μοναχικοί και περιθωριακοί – μεθυσμένοι, συνωμοσιολόγοι, θρησκόληπτοι – ζητούν καταφύγιο
- Πρέπει να αποφασίσεις αν θα τους δεχτείς ή θα τους διώξεις
Οποιοσδήποτε μπορεί να είναι Επισκέπτης – πλάσματα με ανθρώπινα πρόσωπα και ασαφείς προθέσεις – αλλά η συντροφιά θεωρείται κρίσιμη για την επιβίωσή σου. Αν μείνεις μόνος και σε επισκεφθεί ο Pale One, σε περιμένει εφιαλτικό τέλος.
Παράνοια και διαχείριση κινδύνου
Γρήγορα προκύπτει πρόβλημα: αν δεχτείς έναν Επισκέπτη χωρίς να το καταλάβεις, θα εξοντώσει τους φιλοξενούμενούς σου τη νύχτα. Άλλες εξελίξεις σε αναγκάζουν να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Η καθημερινότητα γεμίζει με αυξανόμενη παράνοια, καθώς περιφέρεσαι στο σπίτι και ανακρίνεις τους επισκέπτες, χρησιμοποιώντας πληροφορίες από τηλεόραση και ραδιόφωνο, προσπαθώντας να εντοπίσεις και να διώξεις τους Επισκέπτες, με βίαιο ή μη τρόπο. Είναι μια λεπτή ισορροπία, όπου προσπαθείς να ελέγξεις τα γεγονότα με ελάχιστα μέσα, αλλά οι συνεχώς μεταβαλλόμενοι κανόνες του No, I’m not a Human δείχνουν ότι η Trioskaz σε οδηγεί σκόπιμα στην αποτυχία.
Βαθύτερα θέματα και συναισθηματικό βάρος
Παρότι παρουσιάζεται ως ένα περίεργο παιχνίδι λογικής και τρόμου, το No, I’m not a Human θυμίζει έντονα This War of Mine, Papers, Please και Pathologic 2. Σταδιακά, η αρχική του ελαφρότητα εξαφανίζεται· η ατμόσφαιρα γίνεται βαριά και η απελπισία κυριαρχεί. Καθώς περνάς χρόνο με τους παράξενους επισκέπτες σου (αν επιβιώσουν κάθε βράδυ), αρχίζουν να ανοίγονται, μοιράζοντας ανθρώπινες ιστορίες από τις παράξενες, θλιβερές ζωές τους. Κάθε ματιά έξω από το παράθυρο αποκαλύπτει έναν όλο και πιο σκληρό κόσμο. Οι ειρωνικές παρατηρήσεις δίνουν τη θέση τους σε πραγματική συγκίνηση, καθώς οι πόλεις καίγονται, πτώματα κρέμονται από στύλους και παιδιά σαπίζουν στους δρόμους. Όταν η ιστορία μου τελείωσε με τον πρωταγωνιστή να χτυπά κάποιον μέχρι θανάτου με γυμνά χέρια, ένιωσα ότι είχα διανύσει τεράστια απόσταση σε λίγες μόνο ώρες.
Επαναληψιμότητα και ατέλειες
Παρά την έντονη εμπειρία, το No, I’m not a Human δεν είναι μια περιπέτεια που παίζεται μόνο μία φορά, αλλά έχει σχεδιαστεί για επαναλαμβανόμενο παιχνίδι. Οι επισκέπτες και τα συμπτώματα που αποκαλύπτουν τους Επισκέπτες αλλάζουν κάθε φορά, ενώ υπάρχουν υπαινιγμοί για νέες αφηγήσεις που μπορείς να ανακαλύψεις αν οι συνθήκες ευθυγραμμιστούν. Η κατάληξή μου, όσο βίαιη κι αν ήταν, φάνηκε κάπως τυχαία, χωρίς να δένει απόλυτα την ιστορία. Δεν είναι σαφές αν αυτό είναι σχεδιαστικό ελάττωμα ή απλώς αποτέλεσμα μιας μόνο προσπάθειας, αλλά το No, I’m not a Human παραμένει συναρπαστικό.
Σκοτεινή αλληγορία και ελπίδα
Το παιχνίδι προσφέρει μια μοναδική, σκοτεινή βουτιά στην απελπισία και μια ζοφερή ματιά σε ένα μέλλον που μοιάζει ανησυχητικά κοντινό (καθώς κυβερνητικοί πράκτορες με μάσκες αρχίζουν να εξαφανίζουν ‘επισκέπτες’ από σπίτι σε σπίτι, οι παραλληλισμοί είναι προφανείς). Παρά τη μιζέρια και την απόγνωση, υπάρχει μια αχτίδα φωτός στον πυρήνα του: αν βρεις σύνδεση και συμπόνια όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ίσως η ανθρωπότητα να αντέξει. Δεν περίμενα να σκεφτώ κάτι τέτοιο όταν ξεκίνησα αυτό το φαινομενικά απλό παιχνίδι τρόμου.
Διάβασε επίσης
- Ο Randy Pitchford συμβουλεύει τους παίκτες του Borderlands 4 να “ζητήσουν επιστροφή χρημάτων” αν δεν είναι ικανοποιημένοι, καθώς συνεχίζεται η διαδικτυακή του υπεράσπιση για την απόδοση στο PC
- Οι παίκτες του Battlefield 6 σε PS5 και Xbox μπορούν να αποκλείσουν χρήστες PC από το crossplay, καθώς το στούντιο δηλώνει ότι “λαμβάνει πολύ σοβαρά την εξαπάτηση”
- Σήμερα στα video games – 17 Σεπτεμβρίου
[ Πηγή: Eurogamer ]