Πρώτη Εμπειρία με το Metroid II
Πρόσφατα ξεκίνησα να παίζω για πρώτη φορά το Metroid II: Return of Samus. Δεν είμαι σίγουρος για τον λόγο. Ίσως προσπαθούσα να μετριάσω την ανυπομονησία μου για το Metroid Prime 4: Beyond, το οποίο, τη στιγμή που γράφω, δεν έχει ακόμα συγκεκριμένη ημερομηνία κυκλοφορίας πέρα από το αόριστο ‘2025’ που ανακοίνωσε η Nintendo πριν από πάνω από έναν χρόνο. Όπως και να έχει, το Metroid II με εντυπωσίασε σχεδόν αμέσως, αλλά μόνο όταν είδα την πρωταγωνίστρια Samus Aran να πεθαίνει, συνειδητοποίησα πόσο ξεχωριστό είναι σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς.
Δημιουργικότητα Μέσα από Περιορισμούς
Στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, συχνά δίνεται έμφαση στη δύναμη του hardware, όμως οι δημιουργοί μπορούν να επιτύχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα ακόμα και με περιορισμούς. Το Metroid II, που κυκλοφόρησε στη Βόρεια Αμερική στα τέλη του 1991 και αργότερα στην Ιαπωνία και την Ευρώπη, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι αλλαγές που έγιναν ώστε το αρχικό Metroid να είναι ευανάγνωστο στη μικρή, ασπρόμαυρη οθόνη του Game Boy, οδήγησαν σε μια φορητή περιπέτεια που ακόμα και σήμερα επαινείται για την αυστηρή της ατμόσφαιρα.
Κλειστοφοβική Ατμόσφαιρα και Σκοτεινή Ιστορία
Το Metroid II δημιουργεί αίσθηση κλειστοφοβίας, ειδικά σε σύγκριση με τον προκάτοχό του στο Nintendo Entertainment System. Αν και τα δωμάτια στα δύο παιχνίδια δεν διαφέρουν πολύ σε μέγεθος, το sequel εστιάζει τόσο πολύ στη Samus που συχνά νιώθεις πως δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να κινηθείς στους διαδρόμους και τα τούνελ του πλανήτη. Η αλλαγή οπτικής, σε συνδυασμό με την ιστορία εξόντωσης των Metroid, προσφέρει ένα σκοτεινό και καταπιεστικό παιχνίδι που, παρ’ όλα αυτά, μοιάζει φυσική εξέλιξη για μια τότε νέα σειρά.
Οι Πρώτες Ώρες και η Απρόσμενη Στιγμή
Οι πρώτες μου ώρες με το Metroid II κύλησαν ήρεμα. Εξοικειώθηκα με τα χειριστήρια και το γκρίζο περιβάλλον του πλανήτη των Metroid, πριν αφοσιωθώ στην αποστολή της Samus. Όπως συχνά συμβαίνει, σύντομα βρέθηκα με λίγη ενέργεια λόγω των επικίνδυνων πλασμάτων του πλανήτη. Προσπάθησα να φτάσω σε προηγούμενο σημείο αποθήκευσης για να μην χάσω την πρόοδό μου, αλλά τελικά οι δεξαμενές ενέργειας άδειασαν μετά από αρκετά χτυπήματα. Τότε η Samus με εξέπληξε, απλώς… εξαφανιζόμενη.
Ο Θάνατος στη Σειρά Metroid
Έχω συνηθίσει να συμβαίνει ένα από τα δύο όταν πεθαίνεις σε παιχνίδι Metroid. Το πρώτο, που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε άλλη 2D εκδοχή, είναι η Samus και η στολή της να εκρήγνυνται σε κομμάτια. Το δεύτερο – και πιο τραυματικό, ειδικά στο Metroid Prime 2: Echoes – είναι να βλέπεις το κράνος της Samus να σβήνει από την οπτική πρώτου προσώπου, συνοδευόμενο από τον ήχο της καρδιάς της που σταματά ή την εικόνα αίματος να απλώνεται στην οθόνη του game over. Ο θάνατος παρουσιάζεται ως κορύφωση και κάθε παιχνίδι της σειράς τον κάνει να φαίνεται σημαντικός.
Η Ιδιαίτερη Προσέγγιση του Metroid II
Όλα τα παιχνίδια, εκτός από το Metroid II. Όπως φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο, η Samus δεν εκρήγνυται και η οθόνη του game over είναι απλώς λευκό κείμενο σε μαύρο φόντο. Απλώς παύει να υπάρχει, τα εκατοντάδες pixel που σχηματίζουν το sprite της εξαφανίζονται γραμμή-γραμμή μέχρι να μην απομείνει τίποτα. Το παιχνίδι μας κάνει να πιστεύουμε πως μόνο η Samus μπορεί να εξαλείψει την απειλή των Metroid, αλλά ο δικός της χαμός αντιμετωπίζεται σχεδόν αδιάφορα.
Η Ασημαντότητα της Ύπαρξης
Το παρατηρήσιμο σύμπαν υπολογίζεται ως μια περιοχή περίπου 410 νονοκατομμυρίων κυβικών ετών φωτός που ενδέχεται να περιέχει τόσους κατοικήσιμους πλανήτες όσους είναι οι κόκκοι άμμου σε όλες τις παραλίες της Γης, και αυτό είναι μόνο ό,τι μπορούμε να δούμε με την τρέχουσα τεχνολογία. Η πραγματικότητα ίσως να είναι και άπειρη. Η περιορισμένη μας οπτική μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε πως είμαστε το παν, αλλά συνολικά, τι σημασία έχει η ζωή ενός ατόμου για το σύμπαν; Αν ο παγκόσμιος πληθυσμός των πάνω από 8,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων είναι απλώς μια σταγόνα στον ωκεανό του σύμπαντος, τότε ο θάνατος μιας κυνηγού επικηρυγμένων — ή ακόμα και μερικών διαστημικών μεδουσών — είναι τόσο ασήμαντος κοσμικά, που είναι σαν να μην συνέβη ποτέ.
Προθέσεις και Ερμηνείες
Είναι δύσκολο να πει κανείς αν η Nintendo ήθελε να προκαλέσει τέτοια υπαρξιακή ανησυχία με το Metroid II. Ίσως οι δημιουργοί δυσκολεύτηκαν να μεταφέρουν το animation θανάτου από το προηγούμενο παιχνίδι στην οθόνη του Game Boy και θεώρησαν πως ένα απλό ξεθώριασμα αρκεί για να δείξει το τέλος της Samus. Το Metroid II μπορεί να φαίνεται παράταιρο σε σχέση με τα υπόλοιπα της σειράς λόγω της απόστασης του χρόνου, αλλά όταν κυκλοφόρησε ήταν μόλις το δεύτερο παιχνίδι. Πολλά στοιχεία που θεωρούμε δεδομένα σήμερα τότε ακόμα διαμορφώνονταν. Ίσως τελικά να δίνω υπερβολική σημασία σε ένα animation τριών δευτερολέπτων.
Η Δύναμη της Τέχνης και η Κληρονομιά του Metroid II
Αλλά δεν είναι αυτό το υπέροχο με την τέχνη; Μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε σε θέματα που ίσως φαίνονται επιφανειακά, αλλά μας αγγίζουν ουσιαστικά. Μια μικρή ομάδα στη Nintendo πήρε μια σχετικά ασήμαντη απόφαση για το τι συμβαίνει όταν ο παίκτης χάνει, και σχεδόν 34 χρόνια μετά, με κάνει να σκέφτομαι τη θέση μου στο σύμπαν.
Η Σημασία του Metroid II Σήμερα
Ακόμα και σήμερα, το Metroid II παραμένει ένα σπουδαίο επίτευγμα, συνδυάζοντας εντυπωσιακή παρουσίαση και την ικανότητα να προσφέρει μια μεγάλη περιπέτεια στο πρώτο Game Boy. Η πλήρης αδιαφορία του για τη Samus Aran την τοποθετεί σε μια ασήμαντη θέση, σε έντονη αντίθεση με τη σχεδόν θεϊκή εικόνα που έχει αποκτήσει στα νεότερα παιχνίδια. Ενώ τα υπόλοιπα της σειράς μετατρέπουν τον θάνατο της Samus σε θέαμα αντάξιο ηρωίδας, το Metroid II αντικατοπτρίζει το απέραντο, αδιάφορο σύμπαν μας με μια απλή αδιαφορία. Όλοι απλώς… ξεθωριάζουμε.