Πρώτη Επαφή με το Super Mario Bros.
Σας παρακαλώ, εξαγριωμένο πλήθος, περιμένετε! Είναι αλήθεια ότι δεν είχα ολοκληρώσει ποτέ το Super Mario Bros. μέχρι αυτή την εβδομάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το είχα παίξει παλαιότερα. Αν αφήσετε για λίγο τις δαυλούς και τις τσουγκράνες σας, υπόσχομαι ότι μπορώ να εξηγήσω.
Το 2004 ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το Super Mario Bros. Το θυμάμαι επειδή μόλις είχα πάρει ένα Game Boy Advance για τα γενέθλιά μου, και σε μια προσπάθεια να με στρέψει σε ένα «κανονικό» παιχνίδι και να με απομακρύνει από το The SpongeBob SquarePants Movie platformer, ο πατέρας μου μου αγόρασε την επανέκδοση του SMB για GBA.
Ναι, η έκδοση Classic NES Series για το φορητό ίσως να μην ήταν ο ιδανικός τρόπος να το ζήσεις πρώτη φορά — η συμπιεσμένη εικόνα, η αδύναμη οθόνη, τα μικρά ηχεία — αλλά ο εξάχρονος εαυτός μου δεν ήξερε καλύτερα, οπότε το έπαιξα με ενθουσιασμό.
Αναμνήσεις από τα Πρώτα Παιχνίδια
Αυτή η πρώτη εμπειρία μου έμεινε αξέχαστη. Η φίλη μου είχε την Deluxe έκδοση στο Game Boy Color της, και θυμάμαι να συγκρίνουμε μέχρι πού είχαμε φτάσει σε κάθε πίστα. Η πρώτη φορά που πέρασα κάτω από τον Bowser στο World 1-4 και τον έριξα στη λάβα ήταν θέμα συζήτησης στο σχολείο, και παρόλο που δεν προχωρούσα πολύ πριν χάσω, κατάφερνα να φτάσω σε αρκετούς κόσμους. Μάλλον ήμουν καλύτερος στα παιχνίδια τότε απ’ ό,τι είμαι σήμερα.
Γιατί Σταμάτησα να Παίζω
Κάποια στιγμή, για άγνωστο λόγο, σταμάτησα. Ίσως επειδή δεν μπορούσα να περάσω τα τελευταία στάδια. Ίσως επειδή τα πιο εντυπωσιακά γραφικά του GBA με έκαναν να απορρίψω οτιδήποτε φαινόταν «παλιό». Ίσως επειδή με τράβηξε κάποιο άλλο εντυπωσιακό παιχνίδι, γιατί ποιος θα διάλεγε ένα άγνωστο, τετράγωνο παιχνίδι όταν το Crazy Frog Racer ήταν διαθέσιμο (αστειεύομαι, μην με παρεξηγήσετε).
Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, προχώρησα και δεν ξαναγύρισα. Δεν είναι ότι η Nintendo δεν μου έδωσε πολλές ευκαιρίες να το παίξω σε κάθε κονσόλα που κυκλοφόρησε, αλλά τότε με ενδιέφεραν περισσότερο τα καινούρια πράγματα παρά όσα είχα χάσει.
Χαμένες Ευκαιρίες και Επιστροφή
Δεν το αγόρασα ποτέ σε Virtual Console, δεν είχα τα χρήματα για κάποιο Game & Watch ή NES Classic Mini, και σίγουρα δεν πήγα να αγοράσω τις «remixed» εκδόσεις για Wii U ή 3DS. Όσο για το Nintendo Switch Online… ναι, δεν έχω πραγματικά δικαιολογία γι’ αυτό.
Όλα αυτά για να πω ότι πέρασαν σχεδόν 22 χρόνια από τότε που έπαιξα πρώτη φορά το SMB στο Game Boy Advance, και ακόμα δεν είχα δει το περίφημο 8-4. Μέχρι αυτή την εβδομάδα.
Η Απόφαση να Ολοκληρώσω το Παιχνίδι
Ξέροντας ότι πλησιάζει η 40ή επέτειος, αποφάσισα να καλύψω το μεγαλύτερο κενό μου στο gaming. Άνοιξα το NSO, ξεκίνησα από την αρχή, και μέσα σε λίγες ώρες — χάρη στη λειτουργία Rewind — έφτασα επιτέλους στο τέλος.
Νέες Εμπειρίες στα Τελευταία Worlds
Δεν θυμάμαι ακριβώς πού είχα σταματήσει παλιά, αλλά αν έπρεπε να μαντέψω, όλα από το World 6 και μετά μου φάνηκαν καινούρια. Αυτό σήμαινε ότι δεν είχα δει ποτέ το μονόχρωμο 6-3, δεν είχα αποφύγει τη γέφυρα με τα ιπτάμενα Cheep Cheep στο 7-3 (αν και μοιάζει με το 2-3+), και έπρεπε να λύσω μόνος μου τους λαβύρινθους στα δύο τελευταία κάστρα.
Εντυπώσεις από το Super Mario Bros.
Πρέπει να το πω — έκπληξη! — είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι. Υπάρχουν πράγματα που φαίνονται ξεπερασμένα με τα σημερινά δεδομένα (σε ένα παιχνίδι 40 ετών; Ποτέ!), αλλά συνολικά εντυπωσιάστηκα με το πόσο φρέσκο παραμένει.
Το άλμα του Mario ήταν και παραμένει εξαιρετικά ικανοποιητικό. Ο Lakitu εξακολουθεί να είναι ενοχλητικός αν δεν τον χτυπήσεις νωρίς. Και δεν περίμενα τόσο μεγάλη αύξηση δυσκολίας στο τέλος. Δεν θα το συγκρίνω με το Dark Souls, αλλά είμαι ευγνώμων για τη λειτουργία Rewind του NSO.
Η Τελική Νίκη και το Αίσθημα Ικανοποίησης
Μετά από πολλές προσπάθειες, πέρασα κάτω από τα πόδια του Bowser για τελευταία φορά και βρήκα επιτέλους την Princess Peach Toadstool στο σωστό κάστρο. Ήταν μια υπέροχη αίσθηση, που έγινε ακόμα καλύτερη όταν άκουσα τον ήχο της επιστροφής της κάρτας μέλους μου στο Nintendo Fan Club.
Τέλος Διαδρομής και Επόμενα Βήματα
Και να σκεφτεί κανείς, χρειάστηκαν τέσσερις δεκαετίες παρουσίας του παιχνιδιού στην αγορά για να το ολοκληρώσω. Ελάτε ξανά το 2036 να με δείτε να παίζω επιτέλους το Super Mario 64 (αστειεύομαι, το υπόσχομαι).
Εσείς Επιστρέψατε στο SMB;
Έχετε επιστρέψει στο SMB για να γιορτάσετε τα 40 χρόνια του; Ίσως, όπως κι εγώ, να βλέπετε κάποια μέρη του για πρώτη φορά — τι ντροπή! Πείτε μου στα σχόλια.