Άνεση με μια γνώριμη ιστορία
Δεν είναι παρηγορητικό να βυθίζεσαι σε ένα καλό βιβλίο που ήδη γνωρίζεις; Η Microids φαίνεται να το ελπίζει, καθώς το Studio Lyon φέρνει ακόμα ένα κλασικό έργο της Christie στο Switch.
Νέα προσέγγιση σε διαχρονικό μυστήριο
Μετά το Murder on the Orient Express του 2023, το Death on the Nile μπορεί να μην είναι τόσο μεγαλειώδες, αλλά πλησιάζει αρκετά. Το Studio Lyon αντιμετωπίζει ξανά το ίδιο ερώτημα: πώς μπορεί ένα τόσο κλασικό έργο να αποκτήσει φρεσκάδα; Και πώς δημιουργείς ένα παιχνίδι μυστηρίου όταν πολλοί ήδη γνωρίζουν τη λύση; Ευτυχώς, οι δημιουργοί βρήκαν τη σωστή συνταγή την προηγούμενη φορά και τώρα επιστρέφουν με περισσότερες προσθήκες.
Ανανεωμένη εποχή και ατμόσφαιρα
Η ιστορία μεταφέρεται από τη δεκαετία του ’30 στα ’70s. Η εισαγωγή δείχνει ένα ζευγάρι καμπάνα παντελόνια, με την κάμερα να ανεβαίνει σε γοφούς που κατευθύνονται προς μια ντίσκο. Ο χαρακτήρας αυτός είναι η νέα εκδοχή του Hercule Poirot, του διάσημου ντετέκτιβ, με γιακά πιο φαρδύ από το μουστάκι του και γραβάτα που του ταιριάζει απόλυτα. Μπορεί να θυμίζει Agatha Christie με δόσεις Starsky and Hutch, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν σταθερά.
Εξερεύνηση και επίλυση γρίφων
Από την πίστα του χορού στη δουλειά του ντετέκτιβ, περνάμε σε μια περιπέτεια τρίτου προσώπου, με ελευθερία να εξερευνήσουμε και να συνομιλήσουμε με τους χαρακτήρες. Ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι: εξερεύνηση, παρατήρηση, συζήτηση και επίλυση μυστηρίων, από σημαντικά έως ασήμαντα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ανάλυση ενός ερωτικού τριγώνου, διαλεύκανση του φόνου στο ποτάμι ή απλώς τακτοποίηση βαλιτσών στο πορτμπαγκάζ. Τα μικρά αυτά challenges, όπως η χρήση ενός παλιού τηλεφώνου ή η επισκευή ενός jukebox με πέντε διαφορετικούς λογικούς γρίφους, συχνά φαίνονται κάπως πρόχειρα ενσωματωμένα.
Το “mind map” και η εξέλιξή του
Ένα χαρακτηριστικό των παιχνιδιών Poirot της Microids είναι το “mind map”: μια δισδιάστατη, οπτική απεικόνιση των στοιχείων και συμπερασμάτων κάθε κεφαλαίου. Οι παρατηρήσεις συλλέγονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και συνδέονται σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο στο μυαλό του Poirot. Σε προηγούμενα παιχνίδια, ειδικά πριν το Studio Lyon αναλάβει, οι συνδέσεις ήταν συχνά μπερδεμένες ή προφανείς, οδηγώντας σε τυχαίες δοκιμές. Το Death on the Nile είναι η πιο συνεκτική εκδοχή αυτής της ιδέας μέχρι σήμερα.
Νέα λειτουργία χρονολογίας
Η πιο εντυπωσιακή προσθήκη στη λογική απεικόνιση είναι η λειτουργία δημιουργίας χρονολογίας, όπου ο κόσμος μετατρέπεται σε ένα σχεδόν sci-fi περιβάλλον με μοβ και πορτοκαλί γραμμές. Περιηγείσαι σε αυτούς τους χώρους, συνδέοντας χαρακτήρες με ενέργειες σε κάθε χρονικό σημείο. Θυμίζει συνδυασμό Cyberpunk 2077 braindance και ονειρικής λάμπας λάβας.
Χαλαρή ατμόσφαιρα και ρυθμός
Η ουσία του παιχνιδιού είναι η χαλαρότητα. Πολλοί διάλογοι, μουσική με επιρροές από τα ’70s, εύκολοι γρίφοι και αργές σκηνές χαρακτηρίζουν την εμπειρία. Μπορεί να μην ταιριάζει σε όλους, αλλά ταιριάζει απόλυτα στην ιδέα της επιστροφής σε μια αγαπημένη κλασική ιστορία. Η επιτυχία μοιάζει δεδομένη, οπότε απλώς απολαύστε τη βόλτα στο ποτάμι. Μια οδηγία που εμφανίστηκε έγραφε, «Νέος στόχος: πήγαινε για δείπνο» – και μιλάμε για δείπνο σε πλοίο με cocktail lounge και smoking room. Ωραία.
Προαιρετικές προσθήκες και δυσκολία
Έχουν προστεθεί μερικά στοιχεία για να δώσουν ζωντάνια, σύμφωνα με τα σχόλια των παικτών. Αυτά περιλαμβάνουν επιλογές δυσκολίας που αφαιρούν σταδιακά τις βοήθειες → συλλεκτικά αντικείμενα διάσπαρτα στα κεφάλαια. Αν δεν βρήκες ένα χρυσό μουστάκι σε μπιντέ, έχεις ζήσει πραγματική εμπειρία Poirot; Ναι, στην πραγματικότητα. Ευτυχώς, όλα αυτά είναι προαιρετικά και δεν επηρεάζουν την πρόοδο. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου λαμβάνεις αναφορά για τα συλλεκτικά, τα hints κ.λπ., αλλά δεν υπάρχει αυστηρή αξιολόγηση. Καμία πίεση.
Η Jane Royce και η εναλλαγή ρυθμού
Η μεγαλύτερη αντίθεση με τη χαλαρή ατμόσφαιρα του Poirot είναι η Jane Royce, ιδιωτική ντετέκτιβ. Η Jane είναι νέος χαρακτήρας με δική της αποστολή: να εκδικηθεί για τον θάνατο της φίλης της που ανακάλυψε μια συνωμοσία. Αυτό την οδηγεί στους σκληρούς δρόμους του Bronx – μια έντονη αντίθεση. Εκείνη κινείται με έντονη prog rock μουσική, ενώ ο Poirot απολαμβάνει κρασί με απαλή jazz.
Επιλογές με συνέπειες και εναλλαγή ιστοριών
Η Jane φέρνει και αποφάσεις με συνέπειες που επηρεάζουν την ιστορία. Αν νομίζατε ότι πρόκειται για μια ήρεμη βόλτα σε κλασικό μυστήριο, τότε – ξυπνήστε – υπάρχει και drive-by να αντιμετωπίσετε.
Ασυνέχειες και ελαφριά δράση
Αν και όλα αυτά προσφέρουν αλλαγή ρυθμού, μερικές φορές φαίνονται ασύνδετα. Μόλις συνηθίσεις τη μία ιστορία, επιστρέφεις στην άλλη. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν οι δύο αφηγηματικές γραμμές συνδέονταν νωρίτερα. Κάποιες σκηνές δράσης, όπως το τιμόνι βάρκας ή μια πρόχειρη αποστολή stealth, προσθέτουν ποικιλία, αλλά δεν ταιριάζουν απόλυτα με το δυνατό σημείο του παιχνιδιού, που είναι η χαλαρή αφήγηση μιας διαχρονικής ιστορίας.
Γραφικά και απόδοση
Οπτικά, το παιχνίδι είναι αρκετά εντυπωσιακό. Το βασικό παράπονο αφορά τις κινήσεις των χαρακτήρων στις cutscenes: μερικές φορές μοιάζουν με μαριονέτες, θυμίζοντας εποχές PS2 ή The Clangers, μιας και βρισκόμαστε στα ’70s. Σχεδόν μοιάζουν ξύλινοι, κάτι που λειτουργεί ως καλλιτεχνική επιλογή χωρίς να κυνηγά τα τελευταία AAA στάνταρ. Τα περιβάλλοντα είναι ποικίλα και ελκυστικά, αποτυπώνοντας την εποχή με τα αναμενόμενα στοιχεία: σαλοπέτες, αυγοκαρέκλες και το καφέ χρώμα. Η απόδοση δεν είναι τόσο ομαλή όσο η γκαρνταρόμπα του Poirot, αλλά είναι επαρκής για το είδος.
Συμπέρασμα
Με το Death on the Nile, το Microids Studio Lyon έχει βρει μια εξαιρετική φόρμουλα για περιπέτεια Poirot: ένας βοηθητικός χαρακτήρας προσφέρει φρεσκάδα και δίνει στον πρωταγωνιστή χώρο να ξεδιπλώσει το ελαφρώς κωμικό του προφίλ. Κάποια μικρά προβλήματα στον ρυθμό και ο υπερβολικά χαλαρός ρυθμός ίσως ξενίσουν κάποιους, αλλά αν αναζητάτε την αίσθηση του να βυθιστείτε σε ένα καλό μυθιστόρημα μυστηρίου, τότε αυτό το παιχνίδι είναι ιδανικό.
[ Πηγή: NintendoLife ]