Μυστικά της συνεργασίας στην Bandai Namco
Η Bandai Namco αποκαλύπτει πώς η ομαδική δουλειά μετατρέπει τον εφιάλτη σε εμπειρία. Υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή στο Little Nightmares III που αποτυπώνει τέλεια το πνεύμα του παιχνιδιού και μένει χαραγμένη στη μνήμη μου πολύ μετά το τέλος της δοκιμής. Το demo της Bandai Namco, λίγο πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού σε PS5 και PS4 στις 10 Οκτωβρίου, ήταν απόλυτα στοχευμένο.
Μια αξέχαστη σκηνή
Φανταστείτε το εξής: έχω αναλάβει τον ρόλο της Alone με κοτσιδάκια, συνεργάτιδα του Low με τη μάσκα κορακιού, που ελέγχεται από τη Lina Chaghouri, Global Project Manager της Bandai Namco. Μετά από περίπου 40 λεπτά, βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με έναν ακίνητο άντρα μέσα σε ένα κουτί μάγου – το είδος που συνήθως κόβεται στη μέση αλλά παραμένει άθικτο στο τέλος της παράστασης. Η μόνη μας διέξοδος είναι μια έξοδος πολύ ψηλά για να φτάσουμε. Μετά από λίγο, συνειδητοποιώ ότι τα εκτεθειμένα πόδια του άντρα λειτουργούν ως λαβή. Αηδιαστικό, αλλά οδηγώ την Alone εκεί και τραβάω. Με τη βοήθεια της Lina, το κουτί τελικά ανοίγει στα δύο, όπως και ο άντρας. Τα σωθικά του χύνονται καθώς σπρώχνουμε το κουτί προς το τέλος του δωματίου για να ξεφύγουμε. Είναι μακάβριο, με μαύρο χιούμορ, και δείχνει πόσο σημαντική είναι η συνεργασία στο Little Nightmares III.
Εξέλιξη από το Little Nightmares II
Αυτή η σκηνή είναι και αγαπημένη της Coralie Feniello, Global Producer της Bandai Namco για το παιχνίδι. Όπως λέει, η ιδέα είναι απλή – το να τραβάς, να σπρώχνεις, να σηκώνεις αντικείμενα είναι ενέργειες που σε κάνουν να νιώθεις παιδί σε αυτόν τον κόσμο. Εδώ απλώς τραβάς δύο κουτιά, αλλά το σκηνικό το κάνει αξέχαστο. Της αρέσει να βάζει τον παίκτη να κάνει κάτι ανήθικο, όταν είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγει. Οι φίλοι της γνωστής σειράς horror puzzle platformer θα αναγνωρίσουν τέτοιες φρικιαστικές καταστάσεις. Αυτό που ξεχωρίζει το Little Nightmares III – χωρίς τα σωθικά αυτή τη φορά – είναι η έμφαση στη συνεργασία. Ενώ το Little Nightmares II επέτρεπε τελικά τη συνοδεία από AI, το sequel προσφέρει από την αρχή τη δυνατότητα σε δεύτερο παίκτη να ελέγχει τον Low ή την Alone, ως πλήρες παιχνίδι δύο ατόμων.
Μαθήματα από το παρελθόν
Η Coralie αποκαλύπτει ότι έμαθαν πολλά από το Little Nightmares II και έκαναν πολλές δοκιμές. Σχεδίασαν το παιχνίδι τρεις φορές, προσθέτοντας ακόμα και μικρές χαριτωμένες κινήσεις για το single player. Ξεκίνησαν με το multiplayer, ώστε η AI να συμπεριφέρεται σαν πραγματικός παίκτης. Σε κάθε δοκιμή, παρακολουθούσαν αν οι παίκτες διασκέδαζαν.
Τρόμος και συνεργασία
Ίσως αναρωτιέστε αν η ανθρώπινη συνεργασία μειώνει τον τρόμο. Η Coralie εξηγεί ότι η διατήρηση της ατμόσφαιρας τρόμου στο co-op ήταν πρόκληση και το σκέφτηκαν πολύ στην αρχή της ανάπτυξης. Η Supermassive Games έχει εμπειρία στο multiplayer με το Dark Pictures Anthology, οπότε η συνεργασία μαζί τους βοήθησε. Από τις πρώτες δοκιμές, διαπίστωσαν ότι το co-op δημιουργεί διαφορετική ατμόσφαιρα. Μερικές φορές οι παίκτες φοβούνται επειδή φοβάται και ο άλλος, από ενσυναίσθηση. Μοιράζεσαι γέλια και ζεις περισσότερα συναισθήματα, αλλά ο τρόμος παραμένει.
Η ένταση της εξάρτησης
Αυτό συνέβη και στη δική μου εμπειρία, όπου η παρουσία δεύτερου παίκτη δημιούργησε μια αλληλεξάρτηση που ενίσχυσε το άγχος. Το Little Nightmares III δεν βασίζεται μόνο στη σκοτεινή, βροχερή ατμόσφαιρα, αλλά και σε σκηνές όπου η κακή συνεργασία οδηγεί σε γρήγορο θάνατο. Οι εχθροί στο demo Carnevale, είτε παραμορφωμένοι γίγαντες είτε γρήγορες μαριονέτες, μας αιφνιδίασαν πολλές φορές με τη Lina. Κάποιες φορές δεν ήμουν αρκετά γρήγορος να σπάσω τα κρανία που η Lina είχε ρίξει από τις ακέφαλες μαριονέτες που την κυνηγούσαν. Άλλοτε, σε μια πολύπλοκη σκηνή κρυφτού, έπρεπε να κινηθούμε αθόρυβα σε μια κουζίνα ενώ ένας γίγαντας τάιζε τα σωθικά ενός πτώματος στο ουρλιαχτό παιδί-μαριονέτα του. Έπρεπε να πάρουμε μια μανιβέλα όσο ήταν απασχολημένοι, αλλά ήμουν αργός είτε στο να την αρπάξω είτε στο να κρυφτώ, με αποτέλεσμα να τελειώσουμε γρήγορα. Έχω συνηθίσει να αντέχω τα δικά μου λάθη, αλλά το άγχος να μην υποφέρει ο συνεργάτης μου τα έκανε όλα πιο έντονα.
Η συνεργασία δεν κάνει τα πάντα ευκολότερα
Η Coralie σημειώνει ότι μερικές φορές τα πράγματα αργούν περισσότερο στο multiplayer. Θα περίμενε κανείς ότι δύο μυαλά λύνουν τα παζλ πιο γρήγορα, αλλά συχνά προκύπτουν διαφωνίες ή συζητήσεις. Δεν είναι απαραίτητα πιο εύκολο να λυθεί ένα παζλ.
Οπτική αφήγηση και σχεδιασμός
Παρά τα τρομακτικά δωμάτια με ξαφνικές αστραπές, μαριονέτες που τρίζουν τα δόντια και άγνωστα πλάσματα που δέχονται χτυπήματα σαν να ήταν piñata, υπάρχουν και πολλές στιγμές που βασίζονται στη διασκεδαστική συνεργασία. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον να ανέβει σε πλατφόρμες, πηδήξαμε επανειλημμένα πάνω σε μια παγίδα για να τη σπάσουμε, και σε ένα σημείο ο Low άνοιξε μια πόρτα φούρνου για να ρίξω μέσα κάρβουνο, ενεργοποιώντας πλατφόρμες για να προχωρήσουμε. Η αλληλοβοήθεια και η παρατήρηση του περιβάλλοντος ήταν απαραίτητες για την επιβίωση, αφού οι χαρακτήρες παραμένουν σχεδόν άφωνοι, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια. Η Coralie εξηγεί ότι αυτό δυσκόλεψε τη μετάδοση της ιστορίας, οπότε πρόσθεσαν περισσότερα στοιχεία στο περιβάλλον αντί για πολλές cutscenes.
Δημιουργία χαρακτήρων με ταυτότητα
Αυτή η φιλοσοφία επεκτείνεται και στη δημιουργία των χαρακτήρων. Ξεκινούν πάντα με ένα σχήμα – τα κοτσιδάκια για την Alone, το ράμφος για τον Low. Χρειάζονται και έντονα χρώματα, όπως η μπλε κάπα και η πράσινη φόρμα, που είναι σημαντικά σε σκοτεινό περιβάλλον. Αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο του “charming horror”, όπου τα παιδιά είναι μια αχτίδα ελπίδας μέσα στον τρόμο.
Ελπίδα μέσα στον τρόμο
Είναι σημαντικό να κρατάς αυτή την ελπίδα όταν σε περιβάλλουν τρομακτικές, γουρλωμένες μαριονέτες που παραμονεύουν. Εσύ και ένας φίλος θα μπορέσετε να το ζήσετε από κοντά όταν το Little Nightmares III κυκλοφορήσει στις 10 Οκτωβρίου.