26 Απριλίου
Γεια σας και καλώς ήρθατε πίσω στη μόνιμη στήλη μας όπου γράφουμε για μερικά από τα παιχνίδια που παίζουμε. Αυτή την εβδομάδα, ο Tom P απολαμβάνει τον χρόνο του στη Cyrodiil, η Victoria παίζει με δράκους, και ο Tom O απλώς περιπλανιέται.
Προειδοποίηση περιεχομένου: Η ενότητα Split Fiction παρακάτω αναφέρεται στην απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου και στα συναισθήματα θλίψης και πένθους που τη συνοδεύουν.
Τι παίζετε;
Δείτε τις παλαιότερες εκδόσεις αυτής της στήλης στο αρχείο μας για τα παιχνίδια που έχουμε παίξει.
The Elder Scrolls 4: Oblivion, Xbox Series X
Η Bethesda έχει υπάρξει λίγο ασαφής σχετικά με το πώς η παλιά της μηχανή έχει ενσωματωθεί (ή καλυφθεί) από το νέο remake του Oblivion με Unreal Engine 5, αλλά από τη στιγμή που είδα την πρώτη κινηματογραφική λήψη γύρω από το κάστρο του αυτοκράτορα Patrick Stewart, σκέφτηκα: ευτυχώς που έγινε.
Φυσικά, είναι ένα παλαιότερο και (παρά την όμορφη νέα του εμφάνιση) πιο απλό παιχνίδι από κάτι όπως το Starfield ή το Fallout 4. Αλλά, επιστρέφοντας στη Cyrodiil και περιπλανιέμαι στα λύματα της, πυροβολώντας όμορφα 4K ποντίκια, όλα φαίνονται να λειτουργούν.
Φτάνοντας στο φως της ημέρας στις ακτές με ray tracing έξω από τη φυλακή, βλέποντας έναν mudcrab και να μην πετάει πίσω στον αέρα… με έκανε να αναρωτηθώ. Μαζί με το να καλύπτει μια χρήσιμη τρύπα στο πρόγραμμα κυκλοφορίας της Bethesda καθώς περιμένουμε άλλα πέντε χρόνια για ένα νέο Elder Scrolls, είναι αυτή η έκδοση του Oblivion μια δοκιμή; Για να δούμε αν τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα στο Unreal Engine και να χρησιμεύσει ως πρότυπο για μελλοντικά έργα – είτε πρόκειται για περισσότερες μεταφορές είτε για ολοκαίνουργια παιχνίδια. Καθώς εξερευνώ την Gold Coast και το παιχνίδι φαίνεται να έχει επιτυχία με παλιούς και νέους θαυμαστές, αναρωτιέμαι αν έχουμε δει το τέλος της παλιάς μηχανής για πάντα.
– Tom P
Avowed, Xbox Series X
Εικόνα: Digital Foundry
Ήθελα πολύ να μπλέξω με το Oblivion Remaster, αλλά ξέρω ότι αν αφήσω το Avowed για αρκετό καιρό, δεν θα επιστρέψω. Θα χάσω την επαφή με την ιστορία και θα χάσω το ενδιαφέρον μου. Έτσι, όχι Oblivion για μένα, τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτή τη στιγμή περιπλανιέμαι σε μια φάρμα που λειτουργείται από αναστημένα πτώματα, κάτι που δεν περίμενα να κάνω, και επίσης σπάω πολλούς μανιταρένιους άνδρες.
Όπως έχω πει πολλές φορές σε αυτή τη στήλη, αγαπώ να εξερευνώ τον κόσμο. Δώστε μου μια μικρή είσοδο σε μια σπηλιά που οδηγεί σε μια απέραντη υπόγεια σπηλιά, και είμαι ευτυχισμένος. Βάλτε κάποιες παράξενες καταστάσεις εκεί, ίσως κάποια είδους μαγική τέχνη, και η βραδιά μου είναι τέλεια.
– Tom O
Split Fiction, Xbox Series X
Εικόνα: Hazelight
Και εγώ, όπως πολλοί, παίζω το Split Fiction. Δεν θα μιλήσω εκτενώς για το πόσο υπέροχο είναι, το ξέρετε ήδη. Οι συνεργατικές περιπέτειες είναι φυσικά εξαιρετικές, και είχα πολύ διασκέδαση προχωρώντας μέσα από τους κόσμους επιστημονικής φαντασίας και φαντασίας του παιχνιδιού, κοροϊδεύοντας τον συμπαίκτη μου σε κάθε ευκαιρία. Αυτό είναι το μόνο που έχω να πω γι’ αυτό.
Αυτό που θα αναφέρω περαιτέρω είναι ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο που βρήκα απροσδόκητα συγκινητικό. Ήταν το κεφάλαιο όπου η Mio και η Zoe συνοδεύονται από δύο δράκους. Αυτοί οι δράκοι ξεκινούν ως αυγά και καθώς προχωρά η ιστορία, εξελίσσονται σε πλήρως ανεπτυγμένα και ικανά πλάσματα (χρησιμοποιώ τη λέξη πλάσμα με τρυφερότητα).
Στο τέλος του Απριλίου, έπρεπε να αποχαιρετήσω τον σκύλο μου, The Captain, μετά τη διάγνωση καρκίνου. Είχε χάσει την όρεξή του για μερικές μέρες, και τον πήγα στον κτηνίατρο σκεπτόμενη ότι ίσως είχε κάποιο στομάχι που χρειαζόταν αντιβιοτικά. Ωστόσο, ο κτηνίατρος βρήκε έναν όγκο, και ήταν πολύ μεγάλος για να αφαιρεθεί με ασφάλεια. Ήμουν συντετριμμένη, και ακόμα είμαι. Αλλά, τι σχέση έχει αυτό με το Split Fiction και το κεφάλαιο με τους δράκους; Εν ολίγοις, έγινα πιο συναισθηματικά δεμένη με τον δράκο σύντροφό μου απ’ ό,τι περίμενα, γιατί τον σκεφτόμουν ως The Captain.
Ο The Captain ήταν δίπλα μου στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, και ήταν μια συνεχής πηγή στήριξης και αγάπης κατά τη διάρκεια των 13 χρόνων μας μαζί. Και αν ποτέ με επιτίθετο ένας τεράστιος και πολύ άγριος δράκος εχθρός όπως η Mio και η Zoe στο Split Fiction, ξέρω ότι θα ήταν πάντα στο πλευρό μου.
Όταν αποχαιρέτησα τον δράκο μου στο τέλος αυτού του κεφαλαίου, έναν δράκο που είχα φροντίσει από ένα μικρό πλάσμα που χρειαζόταν την προστασία μου μέχρι να εξελιχθεί σε ένα απίστευτο και αυτοπεποίθητο πλάσμα, έκλαψα. Στην πραγματικότητα, κλαίω λίγο τώρα.
– Victoria