Αναμνήσεις και Εντυπώσεις από τα Πρώτα Βήματα
Τριάντα πέντε χρόνια μετά το πρώτο μου βιντεοπαιχνίδι, το Split Fiction μου απέδειξε ότι η ικανότητα των παιχνιδιών να με εκπλήσσουν δεν έχει όρια. Ίσως να νομίζετε πως έχετε δει όλα όσα έχουν να προσφέρουν τα βιντεοπαιχνίδια, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό.
Η Εξέλιξη των Βιντεοπαιχνιδιών
Προσπαθώ πάντα να μην εξιδανικεύω το παρελθόν, λέγοντας φράσεις όπως «παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα» ή αναπολώντας τις τιμές και τα μεγέθη των γλυκών και των σνακ. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι κάποτε η πρόοδος στα βιντεοπαιχνίδια ήταν ραγδαία και εντυπωσιακή. Για παράδειγμα, θυμάμαι όταν το Δεκέμβριο του 1993 έδειξα το FIFA International Soccer στη μητέρα μου και της είπα με σιγουριά ότι μοιάζει με αληθινό ποδόσφαιρο. Μέσα σε λιγότερα από τρία χρόνια, το FIFA είχε μεταβεί σε 3D γραφικά στις κονσόλες 32-Bit όπως το PlayStation, και λίγο αργότερα είδαμε πολυγωνικά μοντέλα παικτών. Αυτή η ταχύτητα αλλαγής ήταν εντυπωσιακή και υπήρχαν πολλά τέτοια παραδείγματα εκείνη την εποχή.
Η Σταθεροποίηση της Προόδου
Η γρήγορη εξέλιξη δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα. Η μετάβαση από ασταθή 3D γραφικά σε σταθερούς και ζωντανούς τρισδιάστατους κόσμους συνέβη πριν από πάνω από είκοσι χρόνια. Έκτοτε, έχουμε δει σταδιακές βελτιώσεις, αλλά όχι ριζικές αλλαγές. Πλέον σπάνια νιώθω εκείνη την απόλυτη έκπληξη που με κάνει να αμφιβάλλω για όσα βλέπω στην οθόνη, οπότε όταν συμβαίνει, η αίσθηση είναι τόσο έντονη που σχεδόν με καθηλώνει.
Η Εμπειρία μου με το Split Fiction
Αυτή η αναδρομή με οδηγεί στο Split Fiction, ένα παιχνίδι αποκλειστικά για δύο παίκτες, όπου συνεργάζεστε σε μια εικονική ιστορία που χωρίζεται σε φαντασία (δράκοι, τεράστια έντομα, καταπράσινα τοπία) και επιστημονική φαντασία (μέταλλο, τεχνολογία, hacking). Μου πήρε πολύ καιρό να το ολοκληρώσω, καθώς το έπαιζα με τον γιο μου κατά τη διάρκεια διακοπών, αλλά αυτή την εβδομάδα φτάσαμε στο τέλος.
Εντυπωσιασμένοι από το Split Fiction
Και οι δύο μείναμε άφωνοι. Το Split Fiction εντυπωσιάζει συχνά, με ιδέες που έχουν σχεδιαστεί με προσοχή και χρησιμοποιούνται για λιγότερο από μία ώρα, ενώ άλλα παιχνίδια θα βασίζονταν εξ ολοκλήρου σε αυτές. Αν και προσωπικά προτιμώ το προηγούμενο συνεργατικό παιχνίδι της Hazelight, το It Takes Two, το Split Fiction κρατά ένα δυνατό χαρτί για το φινάλε του.
Μοναδικές Στιγμές για τους Παίκτες του Split Fiction
Αυτό το κομμάτι αφορά όσους έχουν παίξει το Split Fiction, οπότε αν δεν το έχετε δοκιμάσει, ίσως να μην σας λέει πολλά. Η μηχανική των δύο κόσμων φτάνει στο αποκορύφωμά της, κάνοντάς μας να κοιταζόμαστε με τον γιο μου για να βεβαιωθούμε ότι όντως συμβαίνει αυτό που βλέπουμε και να το χαρακτηρίζουμε, όπως είπε ο γιος μου, «απίστευτα εντυπωσιακό». Η ομάδα της Hazelight κατάφερε να συνδυάσει οπτικά και παικτικά στοιχεία με μαγικό τρόπο, θυμίζοντας την έμπνευση που συχνά θεωρούμε πως ανήκει στο παρελθόν.
Η Δύναμη της Έκπληξης και της Έμπνευσης
Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω λεπτομέρειες που θα χαλάσουν την εμπειρία σε όσους δεν έχουν παίξει, αλλά θέλω να τονίσω πόσο με εντυπωσίασαν αυτές οι σκηνές. Θυμάμαι όταν είδα το Top Gun: Maverick και σκέφτηκα «αυτό είναι σινεμά», όπως έλεγε ο Johnny Vaughan στο Moviewatch. Ενθουσιάστηκα με την κινηματογραφική τέχνη του Joseph Kosinski, όπως όταν ήμουν παιδί και έβλεπα το Transformers. Μπορεί να μην είναι υψηλής τέχνης, αλλά για μένα είναι σημεία αναφοράς που ξυπνούν αυτό το σπάνιο αίσθημα θαυμασμού. Το ίδιο συνέβη και εδώ.
Το Νόημα των Βιντεοπαιχνιδιών
Το Split Fiction ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Αυτό είναι το νόημα των βιντεοπαιχνιδιών για μένα και, ευτυχώς, παραμένει ζωντανό μέχρι σήμερα.