Η έννοια της τελειότητας στα βιντεοπαιχνίδια
Η τελειότητα είναι κάτι άπιαστο. Σπάνια ένα βιντεοπαιχνίδι χαρακτηρίζεται ως «τέλειο», κυρίως επειδή, όπως κάθε μορφή τέχνης, η εμπειρία είναι υποκειμενική. Αυτό που λατρεύει ένας παίκτης μπορεί να ενοχλεί κάποιον άλλον. Η ομορφιά της βιομηχανίας των παιχνιδιών βρίσκεται στην τεράστια ποικιλία που προσφέρει, επιτρέποντας σχεδόν σε όλους να βρουν κάτι που θα τους ενθουσιάσει.
Παιχνίδια που αγγίζουν την τελειότητα
Περιστασιακά, εμφανίζεται ένα παιχνίδι που καταφέρνει τόσα πολλά, ώστε δύσκολα μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι είναι σχεδόν αψεγάδιαστο. Αυτά τα παιχνίδια ξεχωρίζουν όχι επειδή διαπρέπουν σε έναν μόνο τομέα, αλλά επειδή κάθε στοιχείο τους είναι τόσο προσεγμένο και καλοσχεδιασμένο, που μόνο ως τέλεια μπορούν να χαρακτηριστούν.
Υποκειμενικότητα και προτάσεις
Όπως αναφέρθηκε, αυτή η λίστα είναι αναπόφευκτα υποκειμενική. Αν πιστεύετε ότι κάποιο παιχνίδι λείπει, μπορείτε να το αναφέρετε στα σχόλια.
Η μοναδικότητα του Shadow of the Colossus
Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε ένα παιχνίδι που γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να είναι και δεν προσπαθεί να κάνει περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται. Αυτό ακριβώς πετυχαίνει το Shadow of the Colossus. Τεχνικά, πρόκειται για ένα open-world παιχνίδι, αλλά υπάρχουν μόνο 16 πράγματα να βρει κανείς—οι ομώνυμοι κολοσσοί—και πέρα από αυτούς, η εξερεύνηση είναι μοναχική και ερημική. Αυτή η μοναξιά ενισχύει τη μαγεία του παιχνιδιού, βάζοντας τον παίκτη στην ίδια μονοδιάστατη οπτική με τον Wander, τον πρωταγωνιστή. Ο Wander προσπαθεί να σώσει μια γυναίκα που είτε έχει πεθάνει είτε είναι τόσο άρρωστη που δεν ξυπνά. Για να το πετύχει, ζητά βοήθεια από τον Dormin, ο οποίος υπόσχεται να την επαναφέρει αν ο Wander εξοντώσει τους 16 κολοσσούς. Καθώς το κάνει, ο Wander αλλάζει σταδιακά—τα χαρακτηριστικά του σκοτεινιάζουν, τα μαλλιά του μαυρίζουν και τελικά εμφανίζονται κέρατα στο κεφάλι του. Κάθε θάνατος κολοσσού ενισχύει το ηθικό δίλημμα, καθώς αυτοί οι γίγαντες δεν πέφτουν με δόξα, αλλά με μια τραγική αίσθηση απώλειας. Οι παίκτες αρχίζουν να αμφισβητούν τις πράξεις τους, αλλά χωρίς άλλη επιλογή, το κυνήγι συνεχίζεται. Εντυπωσιακά γραφικά, μάχες-γρίφοι και υπέροχη μουσική συνθέτουν ένα αριστούργημα που δεν σπαταλά ούτε δευτερόλεπτο.
Tony Hawk’s Pro Skater 3: Η κορυφή του skateboarding
Το είδος των skateboarding παιχνιδιών έχει σχεδόν εξαφανιστεί την τελευταία δεκαετία, με λίγες εξαιρέσεις όπως τα Session και Skate. Στο απόγειό του, όμως, η σειρά Tony Hawk’s Pro Skater κυριαρχούσε, με το Tony Hawk’s Pro Skater 3 να θεωρείται το αποκορύφωμα. Μέχρι σήμερα, το THPS3 παραμένει ένα από τα υψηλότερα βαθμολογημένα παιχνίδια στο Metacritic. Παρόλο που το παιχνίδι διαδραματίζεται σε ξεχωριστές «αρένες» με χρονικό όριο για την ολοκλήρωση στόχων, οι ίδιες οι αρένες είναι το επίκεντρο. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και οι αλλαγές που προκαλούνται από τις ενέργειες του παίκτη είναι μοναδικές. Από το να κάνεις grind σε καλώδια μέχρι να δίνεις τσεκούρι σε ξυλοκόπο, κάθε πίστα κρύβει νέες εκπλήξεις. Το soundtrack, γεμάτο με αδειοδοτημένα τραγούδια, παραμένει κορυφαίο. Επιπλέον, οι ξεκλειδωμένοι χαρακτήρες, όπως Wolverine, Darth Maul, Doom Slayer και Michaelangelo, προσθέτουν μια δόση pop culture παραλογισμού σε ένα παιχνίδι με βάθος και διασκέδαση.
The Legend of Zelda: A Link to the Past – Η εξέλιξη της σειράς
Το αρχικό Legend of Zelda ήταν πρωτοποριακό, ουσιαστικά δημιουργώντας το open-world είδος. Αν και ο κόσμος του ήταν απλός, αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Το Zelda 2 διαφοροποιήθηκε αρκετά και δεν αγαπήθηκε ιδιαίτερα. Η Nintendo άκουσε τις κριτικές και με μερικές βασικές αλλαγές παρουσίασε το The Legend of Zelda: A Link to the Past το 1991. Ενσωματώνοντας στοιχεία από άλλες σειρές της Nintendo, όπως το Metroid, το παιχνίδι πρόσθεσε «πύλες προόδου», όπου οι παίκτες έπρεπε να βρουν συγκεκριμένα αντικείμενα για να προχωρήσουν. Αυτά τα αντικείμενα βρίσκονταν σε dungeons, τα οποία συνδύαζαν γρίφους, πλατφόρμες και μάχες με bosses που αξιοποιούσαν το νέο αντικείμενο. Η χρήση του ίδιου αντικειμένου για να ανοίξουν νέοι δρόμοι στον κόσμο οδηγούσε στον επόμενο dungeon και το επόμενο αντικείμενο, δημιουργώντας έναν εθιστικό κύκλο προόδου. Αυτή η τέλεια σχεδιασμένη ροή καθιέρωσε τη φόρμουλα της σειράς, η οποία παρέμεινε μέχρι το Breath of the Wild το 2016. Ποτέ όμως δεν εφαρμόστηκε τόσο άψογα όσο στο A Link to the Past.
Dead Space 2: Ισορροπία τρόμου και δράσης
Η δημιουργία ενός πραγματικά άψογου horror παιχνιδιού είναι δύσκολη υπόθεση. Τα περισσότερα παιχνίδια του είδους κάπου υστερούν—είτε στον ρυθμό, είτε στην αφήγηση, είτε στο gameplay, είτε σε απογοητευτικές αποστολές. Το πρώτο Dead Space είχε τέτοια προβλήματα, αλλά το Dead Space 2 τα διόρθωσε. Εκεί που το πρώτο παιχνίδι έχανε τον ρυθμό του, το Dead Space 2 διατηρούσε αμείωτη την ένταση. Όλα τα όπλα ήταν πλέον χρήσιμα, η ποικιλία εχθρών και περιβαλλόντων διατηρούσε το ενδιαφέρον, και προστέθηκαν νέες δυνατότητες όπως ομιλητικός πρωταγωνιστής, ενδιαφέρουσα μυθολογία για τους Necromorphs και εντυπωσιακά zero-gravity τμήματα. Η περίφημη «σκηνή με το μάτι» παραμένει μια από τις πιο σοκαριστικές στιγμές τρόμου. Το Dead Space 2 αποτελεί σπάνιο παράδειγμα παιχνιδιού που αποστάζει τις καλύτερες ιδέες του είδους σε μια εμπειρία που δεν κουράζει ούτε τελειώνει πρόωρα.
Batman: Arkham City – Η απόλυτη εμπειρία Batman
Το Batman: Arkham Asylum ήταν ένα ορόσημο για τα superhero games, αλλά ο κόσμος του ήταν περιορισμένος. Με το Batman: Arkham City, η Rocksteady προσέφερε μια πραγματική open-world εμπειρία Batman. Από την αρχή, ο Batman παγιδεύεται σε μια απομονωμένη περιοχή της Gotham, που λειτουργεί ως φυλακή για τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες, υπό την επίβλεψη του Hugo Strange, ο οποίος γνωρίζει την ταυτότητα του Batman. Η εξερεύνηση ανταμείβει συνεχώς τον παίκτη, με άψογους μηχανισμούς μετακίνησης και μάχης που προσφέρουν ατελείωτη ικανοποίηση. Οι παράπλευρες αποστολές, όπως η αντιμετώπιση του Mr. Freeze, του Deadshot ή του Hush, θεωρούνται από τις καλύτερες στην ιστορία των παιχνιδιών, με ολοκληρωμένες ιστορίες και αξέχαστες μάχες με bosses.
Chrono Trigger: Ένα διαχρονικό αριστούργημα
Στα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του, το Chrono Trigger εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα κορυφαία παιχνίδια όλων των εποχών. Δεν είναι απλώς θέμα νοσταλγίας. Το παιχνίδι τόλμησε να ονειρευτεί μεγάλα πράγματα και, παρά τους τεχνικούς περιορισμούς της εποχής, κατάφερε να προσφέρει πολλαπλά, ουσιαστικά εναλλακτικά τέλη. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ταξίδια στον χρόνο, με τους Crono, Marle, Lucca και άλλους να προσπαθούν να αποτρέψουν μια καταστροφή. Η μαγεία βρίσκεται στην υλοποίηση: το σύστημα μάχης είναι εξαιρετικό για turn-based RPG, το σενάριο και η ανάπτυξη χαρακτήρων είναι υποδειγματικά, και η πλοκή διακλαδίζεται ανάλογα με τις επιλογές του παίκτη. Η δυνατότητα να επηρεάζεις γεγονότα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και να διαμορφώνεις το τέλος του παιχνιδιού είναι κάτι που σπάνια συναντάται, ακόμα και σήμερα. Το Chrono Trigger παραμένει διαχρονικό, όχι μόνο λόγω της ηλικίας του, αλλά κυρίως λόγω της επιτυχίας του στην υλοποίηση αυτών των ιδεών.
Outer Wilds: Η μαγεία της ανακάλυψης
Το Outer Wilds είναι δύσκολο να το προτείνει κανείς χωρίς να αποκαλύψει τίποτα, καθώς ο βασικός μηχανισμός του είναι η ανακάλυψη. Ο παίκτης, ως ανώνυμος Hearthian, μόλις έχει αποκτήσει άδεια πιλότου και ξεκινά το ταξίδι του στο άγνωστο, χωρίς καμία καθοδήγηση. Η πρόοδος εξαρτάται αποκλειστικά από τη γνώση του παίκτη και έναν χρονικό βρόχο 22 λεπτών, στο τέλος του οποίου ο ήλιος εκρήγνυται και όλα ξεκινούν από την αρχή. Ο βρόχος αυτός είναι καθοριστικός, καθώς ορισμένες περιοχές είναι προσβάσιμες μόνο στην αρχή, ενώ άλλες αργότερα. Το παιχνίδι είναι γεμάτο με γρίφους φυσικής και ένα κεντρικό μυστήριο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Παρότι η έλλειψη καθοδήγησης μπορεί να κάνει το παιχνίδι να φαίνεται ατελές στιγμιαία, όταν όλα δένουν στο τέλος, δύσκολα μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς ως οτιδήποτε λιγότερο από αριστούργημα.
Super Mario Bros. 3: Η τελειότητα του 2D platformer
Το αρχικό Super Mario Bros. μπορεί να καθόρισε τη βιομηχανία, αλλά σε ό,τι αφορά τη διαχρονικότητα και την πρωτοτυπία, το Super Mario Bros. 3 ξεχωρίζει. Παρά τους περιορισμούς του 1988, το βάθος των μηχανισμών του είναι εντυπωσιακό. Δεν πρόκειται για μια απλή επανάληψη των προηγούμενων παιχνιδιών, αλλά για μια εξέλιξη κάθε στοιχείου τους, με νέες στολές, ικανότητες και καινοτομίες στο gameplay. Το παιχνίδι είναι γεμάτο μυστικά, από κρυφές εξόδους μέχρι ολόκληρα μυστικά επίπεδα, πολλά από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σε βετεράνους παίκτες. Μπορεί να μην έχει το εύρος του Super Mario World, αλλά προσφέρει την πιο καλοδουλεμένη εκδοχή της δύσκολης platformer φόρμουλας, παραμένοντας ένα από τα καλύτερα 2D platformers όλων των εποχών.
God of War (2018): Η αναγέννηση του Kratos
Πριν το 2018, ο Kratos δύσκολα θα χαρακτηριζόταν ως «βαθύς χαρακτήρας». Ήταν εμβληματικός, αλλά όχι πολυδιάστατος ή συμπαθής. Όλα άλλαξαν με το God of War του 2018. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Zeus, και τη φυγή του από την Ελλάδα, ο Kratos εγκαθίσταται στη Σκανδιναβία, παντρεύεται, αποκτά παιδί και, μετά τον θάνατο της συζύγου του, μένει μόνος να μεγαλώσει τον γιο του, Atreus. Ο φόβος του Kratos ότι ο γιος του θα γίνει το ίδιο αδίστακτος με τον ίδιο διαπερνά όλο το παιχνίδι. Στη μάχη, ο Kratos παραμένει πανίσχυρος, αλλά πίσω από τη βία κρύβεται μια ευαλωτότητα που δεν υπήρχε στα προηγούμενα παιχνίδια. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία—μάχη, εξερεύνηση, αφήγηση—είναι εξίσου εντυπωσιακά και συνδέονται άψογα με το μοναδικό κινηματογραφικό στυλ του παιχνιδιού. Από την πρώτη μάχη με τον Baldur μέχρι τη στιγμή που ο Kratos ξαναβρίσκει τα Blades of Chaos, το God of War είναι μια αριστοτεχνική εμπειρία που τιμά το παρελθόν της σειράς και το οδηγεί σε νέα μονοπάτια.
Call of Duty 4: Modern Warfare – Η επανάσταση στα FPS
Η σειρά Call of Duty χρειάστηκε τρεις προσπάθειες πριν καταλήξει σε μία από τις πιο επιτυχημένες φόρμουλες FPS με το Call of Duty 4: Modern Warfare. Μέχρι τότε, προσπαθούσε να ανταγωνιστεί το Medal of Honor χωρίς επιτυχία. Η Infinity Ward αποφάσισε να αφήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που συνδύαζε καμπάνια και multiplayer. Η καμπάνια του Call of Duty 4 συγκαταλέγεται στις κορυφαίες, με αποστολές όπως το «All Ghillied Up» και την ανατροπή του «Shock and Awe». Κάθε αποστολή ξεχωρίζει, αξιοποιώντας τα ίδια FPS mechanics με διαφορετικούς τρόπους, από stealth μέχρι κινηματογραφικές μάχες. Το multiplayer, στην πιο καλοδουλεμένη του μορφή, πριν τις υπερβολές των επόμενων ετών, ήταν εθιστικό και άψογα σχεδιασμένο. Το Call of Duty 4: Modern Warfare έθεσε νέα πρότυπα για τα FPS και τα βιντεοπαιχνίδια γενικότερα, αποδεικνύοντας ότι μια συναρπαστική ιστορία, εθιστικό multiplayer και κορυφαίο gameplay μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα μόνο παιχνίδι. Ακόμα και η ίδια η σειρά δυσκολεύτηκε να ξεπεράσει αυτό το επίτευγμα, κάτι που λέει πολλά για την αξία του.
[ Πηγή: GameRant ]