Περίληψη RPGs που Εξερευνούν το Μέλλον
Starfield βυθίζει τους παίκτες σε ένα διασπασμένο μέλλον με πλούσια αφήγηση, φατρίες και ηθικά διλήμματα.
The Outer Worlds σατιρίζει την εταιρική αποικιοκρατία του διαστήματος με μαύρο χιούμορ και σημαντικές επιλογές.
Phantasy Star IV συνδυάζει επιστημονική φαντασία και μυστικισμό σε ένα αριστούργημα 16-bit με συναισθηματική αφήγηση.
Η γοητεία των RPGs που κοιτούν προς το μέλλον είναι ατελείωτη. Ίσως είναι η περίεργη τεχνολογία, τα εξωγήινα τοπία ή ο τρόπος που αυτά τα παιχνίδια ασχολούνται με το πώς μπορεί να εξελιχθεί η ανθρωπότητα σε αιώνες από τώρα.
Είτε πρόκειται για αγώνα εξουσίας σε γαλαξιακό επίπεδο, εταιρική δυστοπία ή την τελευταία ελπίδα σε ένα πεθαμένο ηλιακό σύστημα, τα RPGs που διαδραματίζονται στο μέλλον προσφέρουν έναν καμβά για μερικές από τις πιο τολμηρές αφηγήσεις στο μέσο. Τα καλύτερα δεν ντύνουν απλώς τα σπαθιά με λέιζερ — δημιουργούν ολόκληρους πολιτισμούς, συστήματα και ηθικές γκρίζες περιοχές που κάνουν τους παίκτες να αναρωτιούνται ποιοι είναι και τι είδους κόσμο θέλουν να ζήσουν.
8 Δυτικά RPGs που Επικεντρώνονται στην Ποιότητα
・ 7 Starfield
“Ad Victoriam”: Μια Φιλοσοφία Πέρα από μια Πολεμική Κραυγή
Ρυθμισμένο το 2330, το Starfield τοποθετεί τους παίκτες στους εξερευνητές της Constellation που χαρτογραφούν τα Settled Systems, μια περιοχή αποικισμένου διαστήματος όπου τα μεγαλύτερα προβλήματα της ανθρωπότητας δεν έμειναν πίσω στη Γη — απλώς μεταφέρθηκαν στην αποθήκη. Από τον γραφειοκρατικό στρατιωτισμό της UC μέχρι την ελευθερία των space-cowboys της Freestar, το παιχνίδι απεικονίζει ένα διασπασμένο μέλλον που φαίνεται φιλόδοξο και τρομακτικά πειστικό.
Η Bethesda εστιάζει στις ρίζες της RPG εδώ, με επιλογές διαλόγου που έχουν σημασία και φατρίες με περίπλοκα κίνητρα. Δεν πρόκειται για τη σωτηρία του σύμπαντος, αλλά για την πλοήγηση σε αυτό, αναζητώντας νόημα σε έναν γαλαξία που είναι κυρίως αδιάφορος για οποιονδήποτε δεν κρατάει ένα όπλο πλάσματος. Αν και οι διαδικαστικοί πλανήτες δεν εντυπωσίασαν όλους τους παίκτες, οι New Atlantis, Akila City και Neon προσφέρουν πλούσιες περιοχές γεμάτες πολιτική ίντριγκα, ηθικά διλήμματα και ανησυχητική ποσότητα ναρκωτικών από ψάρια. Το παιχνίδι μπορεί να μην είναι τέλειο, αλλά όταν λειτουργεί, αποτυπώνει εκείνη τη σπάνια αίσθηση του να κοιτάς τα εξωγήινα αστέρια και να αναρωτιέσαι τι άλλο υπάρχει εκεί έξω.
・ 6 The Outer Worlds
Καπιταλισμός στο Διάστημα με Χαμόγελο
Το The Outer Worlds της Obsidian θα μπορούσε να ήταν απλώς μια ακόμη δυστοπία, αλλά αντ’ αυτού πρόσθεσε μια σαρκαστική διάθεση στην εταιρική αποικιοκρατία του διαστήματος και εστίασε στην παραλογικότητά της. Ρυθμισμένο σε ένα εναλλακτικό μέλλον όπου οι μεγαεταιρείες αγόρασαν τα αστέρια, το σύστημα Halcyon είναι λιγότερο ένα σύνορο και περισσότερο μια βιτρίνα μάρκας, όπου ακόμη και ο θάνατος είναι μια ευκαιρία μάρκετινγκ.
Οι μηχανισμοί RPG είναι καθαρά Obsidian: διακλαδισμένες αποστολές, σύντροφοι με παρελθόν και επιλογές που οδηγούν σε συνέπειες πέντε ώρες αργότερα. Αυτό που πουλάει το The Outer Worlds είναι πώς χρησιμοποιεί τη γοητεία. Κάθε συνομιλία είναι γεμάτη μαύρο χιούμορ, ειδικά αν οι παίκτες επιλέξουν την Dumb στατιστική και γίνουν πλήρως χαζοί καπετάνιοι. Και όλα αυτά υποστηρίζονται από δυναμική γραφή και οικοδόμηση κόσμου που σατιρίζει τον καπιταλισμό της τελευταίας φάσης με κάθε σλόγκαν αυτόματης πώλησης και υπηρεσία κηδείας εγκεκριμένη από το HR. Δεν είναι μια επική ιστορία που εκτείνεται σε γαλαξίες, αλλά αυτό είναι το νόημα. Αυτό είναι ένα μέλλον όπου τα όνειρα είναι μικρότερα, πωλούνται χύμα και έρχονται με εγγύηση 30 ημερών.
・ 5 Phantasy Star 4: The End of the Millennium
Το Έτος Είναι 2284, Και η Μαγεία Ζει Ακόμη Μεταξύ των Αστέρων
Ρυθμισμένο το 1993 αλλά τοποθετημένο πάνω από χίλια χρόνια μετά το αρχικό, το Phantasy Star 4 είναι ένα από εκείνα τα σπάνια JRPG που δεν πήγε απλώς σε επιστημονική φαντασία για γεύση; δεσμεύτηκε στην αισθητική και τη μυθολογία. Διαστημικά λιμάνια, ανδροειδείς συμπαίκτες, λέιζερ νύχια και πλανητικά ταξίδια συνυπάρχουν με μαγείες και αρχαία κακά, κάνοντάς το να μοιάζει σαν το Star Wars και το Final Fantasy να αποφάσισαν να γίνουν γονείς ενός αριστουργήματος 16-bit.
Ρυθμισμένο στον πλανήτη Motavia, μέρος του συστήματος αστέρων Algol, το παιχνίδι ρίχνει τους παίκτες σε έναν κόσμο που είναι ορατά σημαδεμένος από παλαιές καταρρεύσεις. Σαύρες της ερήμου περιπλανώνται στις ερημιές, βιολογικά όπλα διαρρέουν από παλιές ερευνητικές εγκαταστάσεις και πολιτισμοί χτίζονται πάνω στα ερείπια ξεχασμένης τεχνολογίας. Παρά την ηλικία του παιχνιδιού, η στρογγυλή μάχη και οι σκηνές σε στυλ μάνγκα αντέχουν εκπληκτικά καλά. Η ιστορία προσφέρει συναισθηματικά χτυπήματα που φαίνονται κερδισμένα, όχι επιβεβλημένα. Για τους παίκτες που προτιμούν το μέλλον τους με λίγη μυστικιστική ατμόσφαιρα και τα μπουντρούμια τους με δορυφόρους, το Phantasy Star 4 είναι ένα χαμένο κλασικό που αξίζει να ανακαλυφθεί ξανά.
・ 4 Cyberpunk 2077
Το Μοναδικό Πράγμα Πιο Επικίνδυνο από το Χρώμιο Είναι η Ελπίδα
Μετά από μια προβληματική κυκλοφορία το 2020, το Cyberpunk 2077 τελικά έκανε αυτό που πολύ λίγα παιχνίδια καταφέρνουν: επέστρεψε από τους νεκρούς, με εμφυτεύματα χρωμίου και όλα. Ρυθμισμένο στην λαμπερή παρακμή της Night City το 2077, όπου όλοι έχουν περισσότερα τραύματα από ασφάλιση, αυτό το RPG ρωτά τι συμβαίνει όταν η τεχνολογία αναπτύσσεται πιο γρήγορα από την ηθική.
Οι παίκτες αναλαμβάνουν το ρόλο του V, ενός μισθοφόρου που βρίσκεται σε αδιέξοδο με ένα μυαλό που σιγά-σιγά αντικαθίσταται από τον Johnny Silverhand, ένα ψηφιακό φάντασμα με φωνή του Keanu Reeves. Αυτό που εκτυλίσσεται είναι μια βαθιά προσωπική ιστορία τυλιγμένη σε παχιές στρώσεις διαφθοράς, εταιρικού πολέμου και στοιχειωμένων παράπλευρων αποστολών. Το Phantom Liberty — η επέκταση του 2023 — το ανέβασε ακόμη περισσότερο, προσθέτοντας μια κλωστή θρίλερ κατασκοπείας που είναι ίσως μία από τις πιο σφιχτές ιστορίες της CD Projekt Red μέχρι σήμερα.
Με την έκδοση 2.0, η μάχη επιτέλους ένιωθε ανταγωνιστική, τα πλεονεκτήματα είχαν πραγματική σημασία και ο κόσμος αντέτεινε την υπόσχεση. Η Night City δεν είναι απλώς ένα σκηνικό — είναι μια παγίδα, ένα σύμβολο και μια προειδοποίηση. Και παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι συνεχίζουν να κυνηγούν τα σπασμένα τους όνειρα.
・ 3 Deus Ex: Human Revolution
Sarif Industries: Δημιουργώντας Ένα Καλύτερο Αύριο, Σήμερα
Υπάρχει κάτι για το 2027 που κάνει το Human Revolution να φαίνεται αρκετά κοντά για να πονάει. Σε έναν κόσμο που βρίσκεται στα πρόθυρα του υπερ-ανθρωπισμού, όπου η ενίσχυση δεν είναι απλώς δυνατή αλλά και της μόδας, οι γραμμές μεταξύ ενίσχυσης και εκμετάλλευσης αρχίζουν να θολώνουν γρήγορα. Εκεί μπαίνει ο Adam Jensen: μισός άνθρωπος, μισός μηχανή, όλος βραχώδης.
Η οπτική της Eidos Montreal για το μέλλον είναι κομψή, χρυσή και ισορροπεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Κάθε επίπεδο, είτε είναι τα φωτεινά κανάλια του Detroit είτε η διώροφη αστική τοπογραφία του Hengsha, ενισχύει έναν κόσμο όπου οι έχοντες έχουν τεχνολογία και οι μη έχοντες μένουν πίσω. Αυτό που καθιστά το Human Revolution τόσο ελκυστικό δεν είναι μόνο η cyberpunk ατμόσφαιρα, αλλά η δομή του. Οι παίκτες μπορούν να κλέψουν, να χακάρουν, να μιλήσουν ή να πυροβολήσουν μέσα από τις περισσότερες καταστάσεις, και οι συνέπειες παραμένουν. Ενώ οι μάχες με τους αρχηγούς ήταν διαβόητα άβολες κατά την κυκλοφορία, η Director’s Cut διόρθωσε αυτό το λάθος, επιτρέποντας στους παίκτες να παραμείνουν πιστοί στην κατασκευή τους. Κάθε κλειδωμένη πόρτα, κάθε τερματικός σταθμός, κάθε προαιρετικός χώρος φαίνεται σαν μια κλωστή που περιμένει να τραβηχτεί — και η ταπισερί πίσω από αυτήν αξίζει να ξετυλιχθεί.
・ 2 Fallout: New Vegas
Μια Λωρίδα του Vegas Χτισμένη σε Ραδιενέργεια και Μετανιώνω
Ρυθμισμένο το 2281, σε μια μετα-αποκαλυπτική Mojave που κατάφερε να χωρέσει και μεταλλαγμένα γκέκος και μια λειτουργική καζίνο οικονομία, το Fallout: New Vegas είναι το χρυσό πρότυπο για την ελευθερία ρόλων σε ένα καμμένο μέλλον. Ξεκινά απλά: ένας ταχυδρόμος πυροβολείται στο κεφάλι και αφήνεται για νεκρός. Αυτό που ακολουθεί είναι μία από τις πιο ανοιχτές αφηγήσεις RPG που έχουν γίνει ποτέ. Φατρίες όπως η Λεγεώνα του Καίσαρα και η Νέα Δημοκρατία της Καλιφόρνιας ανταγωνίζονται για τον έλεγχο, και οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν πλευρά με οποιαδήποτε από αυτές ή να κάψουν τα πάντα και να προχωρήσουν μόνοι τους.
Ο κόσμος φαίνεται πραγματικά ζωντανός, με ιστορίες που κρύβονται πίσω από κάθε καλύβα και μηχανή αναψυκτικών. Χαρακτήρες όπως ο Yes Man, η Veronica και ο Arcade Gannon προσφέρουν ηθικά αντίβαρα και συναισθηματικά επίπεδα που ανυψώνουν το ταξίδι από μια εκδίκηση σε έναν στοχασμό για την εξουσία, την πίστη και το πώς θα πρέπει να είναι η αναδόμηση. Και ας μην ξεχνάμε: αυτό είναι ένα μέλλον όπου το Hoover Dam είναι το πιο σημαντικό κομμάτι υποδομής στην αμερικανική ερημιά. Αυτό δεν είναι απλώς οικοδόμηση κόσμου; είναι δέσμευση στον κόσμο.
・ 1 Mass Effect 2
Ο Γαλαξίας Δεν Χρειαζόταν Έναν Σωτήρα, Αλλά Τον Έλαβε Παρ’ Όλα Αυτά
Υπάρχει λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να συζητούν για τις κατασκευές τους Shepard σαν να είναι τεστ προσωπικότητας. Το Mass Effect 2 μοιάζει με το μέλλον. Διαστρικά ταξίδια, ηθική AI, εξαφανισμένα είδη με θεϊκά συμπλέγματα — ολόκληρος ο γαλαξίας είναι ένα χάος πολιτικής, αρχαίων απειλών και τεταμένων συμμαχιών. Αλλά είναι επίσης γεμάτο καρδιά.
Μετά από μια ψυχρή αρχή που σκοτώνει τον Commander Shepard στα πρώτα πέντε λεπτά, το παιχνίδι γίνεται μια αποστολή αυτοκτονίας σε εξέλιξη. Οι παίκτες συγκεντρώνουν μια ετερόκλητη ομάδα στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένου ενός βιοτικού πολέμου εγκληματία, μιας justicar και ενός γενετικά τροποποιημένου στρατιώτη. Κάθε αποστολή πίστης, κάθε επιλογή οδηγεί στην τελική ώθηση. Είτε η ομάδα του Normandy ζει είτε πεθαίνει αφορά περισσότερα από στατιστικά. Αφορά την ηγεσία, την ενσυναίσθηση και την εργασία.
Ο τόνος του παιχνιδιού πετυχαίνει την τέλεια ισορροπία μεταξύ συναισθηματικού βάρους και δράσης υψηλού κινδύνου. Κανένα RPG δεν έχει αποτυπώσει την αίσθηση του “συναρμολόγησε την ομάδα και ελπίζω να λειτουργήσει” όπως το Mass Effect 2. Είναι επιστημονική φαντασία στην πιο προσωπική της μορφή, και ακόμη και τώρα, χρόνια αργότερα, το βάρος αυτών των τελικών αποφάσεων χτυπάει σαν σφαίρα πλάσματος στο στήθος.
[ Πηγή: GameRant ]